رئیس جمهور محترم جناب دکتر روحانی!

 با سلام ،

در ابتدا می خواستم از توجه شما در مورد وضعیت اسفناک دریاچه اورمیه تشکر نمایم. امیدوارم دولت شما بتواند با نگاهی کارشناسانه و بدور از تنگ نظری های امنیتی این بحران را کنترل نماید. شما همچنین در فعالیت های انتخاباتی خویش توجه مطلوبی به مسایل مربوط به ملیت های ساکن ایران داشته اید که به نوبه خود درخور تقدیر است. وعده های شما در تبریز مبنی بر اجرای اصول مغفول قانون اساسی به خصوص اصل 15 و قول تاسیس فرهنگستان زبان تورکی آذربایجانی منجر به رای آوری بالاتر شما در آذربایجان نسبت به میانگین کل کشور شده و بی راه نیست که بگوییم انتخاب شدن شما در دور اول مدیون رای بالاتر از میانگین استانهای تورک نشین بوده است. اکنون آقای رئیس جمهور، چند روز بیشتر  تا بازگشایی مدارس نمانده است. اول مهر برای ملیت های مختلف ساکن در ایران معرف روزیست که وزارت آموزش و پرورش دولت مرکزی زبانی غیر از زبان مادری میلیون ها کودک را به عنوان زبان رسمی آموزش می دهد. این آموزش با اجبار بوده و اعتراض به آن برخورد های شدید امنیتی به همراه دارد. شما به عنوان یک حقوقدان حتما مطلع هستید که محرومیت یک ائتنیک از تحصیل به زبان مادری و اجبار آنها به تحصیل به زبانی دیگر مصداق بارز نژادپرستی و قوم گرایی افراطی مدرن است و می دانید که حق تحصیل به زبان مادری از حقوق بنیادین بشر محسوب می شود. با این حال، ما تورکها و دیگر ملل غیرفارس (عرب، کورد، بلوچ و... ) در روز اول مهرماه فرزندان خود را بالاجبار تحویل سیستم آموزشی تک زبانه حاکم می دهیم که در این سیستم به انحاء مختلف به علت تعلق به هویتی دیگر تحقیر و دچار بحران هویت می شوند و اثرات منفی آن تا آخر عمر زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد.

جناب رئیس جمهور!

شهروندان آذربایجانی سالهاست که در راه احقاق حقوق ابتدایی خود از جمله تحصیل به زبان مادری در حال فعالیت مدنی هستند و اعتراض خود را با انواع  روشهای مسالمت آمیز و خشونت پرهیزانه نسبت به پایمال شدن حقوق خود بیان می کنند. اما متاسفانه مسئولان امنیتی – قضایی و سیاسی کشور نه تنها هیچ وقعی به این خواسته ها نگذاشته بلکه آنان را با اتهامات واهی از جمله تبلیغ علیه نظام، تشکیل گروه غیرقانونی، اقدام علیه امنیت ملی و ... دستگیر، شکنجه و به زندان محکوم کرده اند.

مدیریت توسعه و امنیت پایدار در دنیای امروز تاکید می کند که با این برخوردهای سرکوبگرانه نمی توان به نام امنیت و ثبات کلاسیک، میلیونها انسان را از حقوق اولیه محروم کرد. جنابعالی که سابقه پستهای حساس امنیتی را در کارنامه خود دارید بهتر می دانید که سال ها است که روشنفکران و فعالان آذربایجانی هزینه این نوع نگاه امنیتی را می پردازند، این سرکوب های سازمان یافته نه تنها موجب عقب نشینی فعالین آذربایجانی نشده است بلکه روز به روز بر فعالیت های آنان افزوده و دامنه اعتراضاتشان را گسترده تر نموده است. از جمله اعتراضات مدنی آذربایجانیها به سیستم تک زبانه آموزش و پرورش کشور، عدم فرستادن بچه های خود در روز اول مهر به مدرسه به عنوان حرکتی نمادین می باشد. حزب متبوع بنده و سایر دوستان همبند نیز از این قاعده مستثنی نیست. با اینکه به دلیل تنگ نظری های امنیتی یاد شده به عنوان دبیرکل حزب "یئنی گاموح" به همراه اعضای کمیته مرکزی حکم 9 سال زندان تعزیری شامل حال ما شده است، اما مصرانه از زندان تبعیدی رجایی شهر کرج بر حقوق بنیادین آموزش به زبان مادری کودکان تورک پای می فشارم و از شما می خواهم قدم هایی عملی در این راه بردارید.

 همچنین به عنوان یک شهروند آذربایجانی وظیفه خود می دانم که به نوبه ی خود اعتراضم را به این نسل کشی فرهنگی عریان نشان دهم. با این هدف از روز یک مهر به به مدت 3 روز اعتصاب سکوت (روزه سکوت) خواهم کرد. البته به علت محرومیت از تماس تلفنی در زندان رجایی شهر عملا  این اعتصاب سکوت را هم بندان و مسئولان زندان شاهد خواهند بود. امیدوارم این نوع اعتراضات تلنگری باشد برای بیداری آندسته از انسانهایی که ندانسته در بازتولید گفتمان ضدانسانی بر علیه دیگر ملیتها در ایران نقش دارند. انتظار من اینست که شما برخلاف روزه سکوت بنده، سکوت چندین دهه ی دولتمردان جمهوری اسلامی در قبال مسئله ملی را بشکنید. واقعیت های آشکار را انکار نکرده و بلکه برنامه عملی و زمانبندی شده جهت احقاق این حقوق پایمال شده ارائه دهید.

قبلا برای شما آرزوی موفقیت دارم.

لطیف حسنی (دبیرکل حزب یئنی گاموح)

زندان رجایی شهر-  بیست و پنج شهریور نود و دو