با توجه به اینکه هدف اصلی توسعه حذف نابرابری هاست، اما در ایران در اثر سیاست و برنامه ریزیهای نامطلوب، تفاوت شدید و فاحشی در اهداف توسعه دیده می شود که شکوفایی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و محیطی برخی مناطق خاص (مرکز و فارس) به قیمت عقب ماندگی مناطق دیگر تمام می­شود که نتیجه آن تشدید مهاجرت از مناطق کمتر توسعه یافته به مناطق توسعه یافته تر می­باشد که فقط طی سالهای 1365-1375  8.7 ملیون نفر در داخل ایران جابجا شده­اند که نکته جالب توجه در این مقاله حفظ جایگاه استانهای مرکزی-فارس اصفهان، یزد، تهران و .. در تمامی مقاطع آماری به عنوان استانهای توسعه یافته و استانهای اردبیل، کردستان، بلوچستان، آ.غربی و ... به عنوان استانهای توسعه نیافته می­باشد.

جهت محاسبه درجه بندی سطوح توسعه یافتگی استانهای ایران از 28-35 شاخص مختلف منجمله درصد باسوادی، راههای ارتباطی، تعداد کتابخانه، تعداد تئاطر، درصد بیکاری، طلاق و ازدواج، هتل و ... استفاده شده است.

نتایج این تحقیق نشان می­دهد طی سالهای 1382-1365، استانهای فارس-مرکز تهران، یزد، اصفهان، سمنان، فارس، مازندران و خراسان (هر سه استان خراسان) استانهای توسعه یافته­ و بقیه استانهای قومی ایران در مراتب درحال توسعه، کمتر توسعه یافته و توسعه نیافته قرار گرفته­اند. 

این مقاله را می توانید از لینک زیر دانلود کنید:

http://azoh.info/index.php?option=com_jdownloads&Itemid=27&view=viewdownload&catid=2&cid=318