آذوح: پلیس مالزی چند گور دسته‌جمعی را کشف کرده که گمان می‌رود اجساد پناهجویان بنگلادشی و اقلیت مسلمان "روهینگیا" از میانمار در آن‌ باشند. بی‌حقوقی مطلق روهینگیا در میانمار علت آوارگی این قوم و درغلطیدن در کام مرگ احتمالی است.

تنها در یک قبر در نزدیکی "پادانگ بسار" در شمال مالزی حدود صد جسد کشف شده است. وزیر کشور مالزی گفت این خبر او را شوکه کرده است. احمد زاهد حمیدی افزود که پلیس در محل کشف اجساد حضور دارد و در حال تحقیق است.

به گزارش روزنامه "اوتوزان مالزیا"، پلیس مالزی تا کنون سی گور دسته‌‌جمعی بزرگ را کشف کرده است. مقامات مالزیایی حدس می‌زنند که این گورهای دسته‌جمعی و گورهای دسته جمعی‌ای که در ماه جاری (ماه مه) در سوی دیگر مرز در تایلند کشف شده‌اند در ارتباط با یکدیگر باشند.

هنوز روشن نیست چه تعداد گور دسته‌جمعی وجود دارد. پلیس همچنین در حال تحقیق در این باره است که آیا اجساد متعلق به اقلیت مسلمان "روهینگیا" هستند که در میانمار (برمه) زندگی می‌کنند و سال‌هاست تحت ستم هستند یا نه. اکثریت جمعیت میانمار را بوداییان تشکیل می‌دهند.

سخنگوی پلیس اعلام کرد که روز دوشنبه (۲۵ مه / ۴ خرداد) کنفرانسی مطبوعاتی در باره گورهای دسته‌جمعی یافت شده برگزار خواهد شد.

اقلیت مسلمان روهینگیا دهه‌هاست که به دلیل فشار و سرکوب در حال فرار از زادبوم خود در میانمار است. از آغاز ماه مه تا کنون بیش از سه هزار نفر در حالی که بیشترشان مایوس و ضعیف بوده‌‌اند خود را با قایق‌های مملو از آوارگان به سواحل مالزی و اندونزی رسانده‌اند. حدس زده می‌شود که هنوز هم هزاران نفر با قایق‌در راهند. در عین حال روشن نیست که چه تعداد از این آوارگان از مردم روهینگیا هستند و از میانمار فرار کرده‌اند و چه تعداد از بنگلادش می‌آیند.

قومی زیر پیگرد و عاری از حقوق

مردم روهینگیا سالهاست در مسکن‌های اضطراری و چادر و در ترس از اینکه بودایی‌های رادیکال به آن‌ها حمله کنند به سر می‌برند. آخرین بار سال ۲۰۱۲ بود که بودایی‌های رادیکال بیش از دویست نفر از روهینگیا را کشتند.

روهینگیا دارای حق تابعیت میانمار نیستند. برمه‌ای‌ها آنها را بنگلادشی می‌دانند، به عنوان هموطن خود نمی‌پذیرند و می‌خواهند آنها را به بنگلادش برگردانند، اگرچه چند نسل است که روهینگیا در میانمار زندگی می‌کنند. اوضاع زندگی آنها در میانمار مدام دشوارتر می‌شود، به طوری که گزارشگر فرستنده NDR آلمان وضعیت زندگی حدود نیم میلیون مردم روهینگیا در میانمار را فاجعه‌بار توصیف می‌کند.

به گزارش سازمان کمک به آوارگان و پناهندگان وابسته به سازمان ملل متحد، مسلمانان روهینگیا تحت ستم‌ترین اقلیت زیر پیگرد در جهان هستند. فیل رابرتسون از سازمان دیده‌بان حقوق بشر در بانکوک می‌گوید: «روهینگیا دارای تابعیت کشوری نیستند، دولت میانمار بسیار بد با آنها رفتار می‌کند و آنها مایوسانه امیدوارند که وضع‌شان بهبود پیدا کند. اما این مشکل تمام منطقه است و باید راه‌حلی منطقه‌ای برای آن یافت.»

اکثریت بودایی در میانمار مسلمانان روهینگیا را به شدت رد می‌کند و حتی به عنوان اقلیت قومی هم آنها را به حساب نمی‌آورد. این در سرشماری حدود یک سال پیش به خوبی خود را نشان داد. همه اقوام کشور میانمار در برگه سرشماری ذکر شده بودند مگر روهینگیا.

راهب‌های کتک‌زن

بیشتر مردم روهینگیا در استان راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند. در تابستان سال ۲۰۱۲ گروهی از بودایی‌های افراطی به این اقلیت مسلمان با چاقو حمله کردند و خانه‌ها و چادرهای آنان را به آتش کشاندند. سرکردگان این گروه یک عده از راهبان بودایی بودند. گروه افراطی "۹۶۹" به رهبری "ویراتو" با سخنان نژادپرستانه بقیه را هدایت می‌کرد. در پایان بیش از ۲۰۰ نفر را کشتند.

برای بسیاری از روهینگیا ترس از حمله مجدد بوداییان افراطی دلیلی است برای ترک وطن. پلیس و ارتش بسیار دیر اقدام به مداخله و جلوگیری از بوداییان افراطی کرده بودند. رئیس جمهور میانمار نیز حاضر به تغییر رویه و موضع خود نیست و معتقد است که قوم روهینگیا به میانمار تعلق ندارد.

نبود پول و کمک درمانی

آندریی ماهچیچ از سازمان دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید که دولت میانمار محدودیت‌های بسیاری برای قوم روهینگیا ایجاد کرده، از جمله آنها نمی‌توانند آزادانه حرکت کنند. بدین ترتیب دولت میانمار مانع می‌شود که روهینگیا بتوانند از جمله به عنوان راننده تاکسی یا ماهیگیر کار کنند. بسیاری از قوم روهینگیا در فقر به سر می‌برند و دسترسی به کمک‌های پزشکی ندارند.

سال گذشته هزاران نفر در رانگون در حالی که لباس نارنجی رنگ راهبان بودایی را بر تن داشتند دست به تظاهرات زدند. آنها نه برای حقوق دمکراتیک بیشتر بلکه علیه قوم روهینگیا تظاهرات می‌کردند.

فقدان حق شرکت در انتخابات

هیچ کس در میانمار از حقوق روهینگیا دفاع نمی‌کند. رئیس جمهور میانمار می‌گوید در این کشور مشکل اقلیت وجود ندارد، از نظر وی روهینگیا نیز در میانمار زندگی نمی‌کنند.

حتی آئونگ سان سوچی، برنده جایزه نوبل صلح در این باره موضع نمی‌گیرد. او نیز نمی‌خواهد شانس خود را برای شرکت و برنده شدن در انتخابات پارلمانی ماه نوامبر ۲۰۱۵ در میانمار از دست دهد. کسی که در میانمار از حقوق اقلیت روهینگیا دفاع کند، نمی‌تواند در انتخابات پیروز شود.

به گفته فیل رابرتسون از سازمان دیده‌بان حقوق بشر، آخرین ضربه علیه روهینگیا این بود که دولت "کارت سفید" را از آنها گرفت. بدون کارت سفید دولت کسی نمی‌تواند در انتخابات شرکت کند.

اسیر دست قاچاقچیان

در جنوب تایلند در اواخر ماه آوریل چندین جسد زیر خاک کشف شدند. بسیاری از مردم روهینگیا که اقدام به فرار از میانمار می‌کنند گرفتار قاچاقچیانی می‌شوند که وعده‌های دروغ به آنان می‌دهند. کسانی که از دست قاچاقچیان جان به در برده‌اند، گزارش داده‌اند که سوداگران انسان آنان را در کمپ‌هایی در جنگل نگاه داشته بوده‌اند تا زمانی که خانواده‌های آن‌ها پول به مالزی بفرستند.

دبیرکل سازمان ملل متحد گفته است که نجات آوارگانی که با قایق در راهند از اولویت برخوردار است. بان کی مون هنگام سفر به ویتنام گفت که امیدوار است در کنفرانسی که قرار است در پایان ماه مه در تایلند برگزار شود دلایل فرارهای جمعی انسان‌ها بررسی شود.

دبیرکل سازمان ملل متحد از کشورهایی که پناهندگان با قایق به آنان روی می‌آورند خواست که اگر جان آن‌ها در وطن‌شان در خطر است، آنان را بازنگردانند.