بعضی از نشریات شکایت از این میکنند که شرکتها و کنتراتچیها در ایران کارگر و کارفرماهای غیر بومی/غیر ایرانی را استخدام میکنند، درصورتیکه بیش از 40% از کارگرها و تحصیلکرده های بومی بیکار هستند- مثلا به گفته ای شرکتی که مناقصۀ مجموعۀ فولاد زرند را بدست آورد در حال انتقال 1000 کارگر چینی به ایران است.

متاسفانه بعضیها دلیل این وقایع را در چیزهائی شبیه، فرهنگ و وجدان نداشتن، تنبلی کارگر ایرانی و فنی بودن کارگر و کارفرماهای چینی و حتی مذهب میدانند.

 ولی واقعیت (واقعیت روی زمین، نه تئوریهای دانشگاهی یا افکارو اعتقادات) این است که این وضعیت نتیجۀ 10 سال پیاده کرده قوانین "مقررات زدائیِ" و تجارت آزاد است بانکه و سازمانهای بین المللی به ما/دولت ما اعمال کرده اند. یک قسمت از این قوانین مربوط به شرایط کار، استخدام و دستمزد است. (چرا پس حواسمون نییییییست؟)

قوانین مقررات زدائی در مورد حقوق و دستمزد، از جمله، میگوید، 1) حد پائین دستمزد برداشته شود، 2) هر نرخی صاحبکار تعیین کند همان است، 3) مقرراتی برای پرداخت دستمزد مساوی به کار مساوی وجود ندارد، و 4) کارفرما یا شرکت کنتراتچی اجباری به استخدام کارگرهای بومی یا خرید از فروشندگان بومی را ندارد.

مقررات زدائی بخش مهمی از توافقهای "تجارت آزاد" و خصوصی کردن میباشد!

یعنی شرایط "تعدیل اقتصادی" که ما در اضاء وامهای بین المللی قبول کرده ایم به کمپانی بزرگ خارجی یا داخلی اجازه میده که از کارگر، متخصص، مدیر و هیچ چیز ایرانی استفاده نکنند، نه الزام به استخدام ایرانی دارند نه خرید از ایرانی، حتی وقتی کنتراتهای چندین میلیونی و میلیاردی از دولت میگیرند. ... یعنی خدا بیامورزه بحثهائی از قبیل "بومیسازی فن آوری" و "شغل آفرینی توسط سرمایه خارجی".

البته خیلی از مسئولین و کارفرما هم ناراحت هستند، و بسیاری در مقابل اعتراض نیروی کار ما میتوانند هر قولی را بدهند، ولی واقعیت این است که دستهاشون بسته است و هیچ کاری ازشون برنمیآید چون ما توافقنامه ها را امضاء کردیم و مفادش را هم بصورت قانون در کشور خودمون درآورده ایم ... واین وضعیت شرم آوری هم که میبینیم نتیجه سیستم اقتصادی ئی است که تجارت و اقتصاد آزاد بما تحمیل کرده است.

منظور اینه که، آیا فکر نمیکنیم وقتش رسیده که معیارهای ارزیابی از خودمان را بروز کنیم؟ و صحبتهائی مثل، "اصلا کارگر ایرانی تنبله"، "ما فرهنگ کار نداریم"، "کارگر ایرانی سر کار نمیمونه"، "هر چقدر بهش بدی کمشه"، در مقایسه با "کارگر و کارفرمای چینی فنی هستند" را بکنار بگذاریم؟ کارگر و کارفرمای چینی 30 سال مداوم است که دارند در انواع پروژه ها در سطحهای مختلف تکنولوژی کار میکنند. به این دلیل است که آنها "فنی" شده و مهارتهاشان بالا رفته، استاندارد عملکردی پیدا کرده، و فرهنگ کار (یعنی دیسیپلین محیط کار) پیدا کرده اند ... اکثر کارگرها و مهندسین ایرانی 30 سال است که بیکاری کشیده اند (الان بیش از 40%)، و اغلب نه وضع کاری خودشون نه آیندۀ اون سرمایه دار بومی که براش کار میکردند معلوم بوده که بتوانند در امتدادِ شغل داشتن آن کیفیتهای کاری و محیط کاری را در خود و فرهنگ کار خود نگه دارند و قسمتی از زندگی روزانۀ خود و انتظاراتشان از محیط کاری بکنند.

 برای اطلاعاتی در مورد کار و شغل آفرینی در چین به لینک زیر مراجعه کنید.  دولت چین در مذاکراتش با صندوق بین الملل و سازمان تجارت آزاد، از سیستم تجارت آزاد بنفع خود و مردمش استفاده کرد. در اینجا شرایط دولت چین برای کار کردن شرکتهای خارجی در چین را بخوانید.

http://soheylashakerine.blogfa.com/post-43.aspx