هدف از نگاشتن این نوشتار اصلا نقد شخص و عملکرد شخصی عده ای یا گروهی نیست بلکه عملکرد سیاسی و اجتماعی آنها در قبال مسئله ای مهم و اجتماعی سیاسیست که از حوزه شخصی جداست چون تاثیر مستقیم بر جامعه دارد.

در مورد بیانیه ای که عده ای از فعالان، هنرمندان و نویسندگان آذربایجانی با محتوای بخشش عوامل اجرایی برنامه نمایشی که منجر به بروز کنش های اعتراضی در جامعه آذربایجانی گردید، بهانه ای برای نوشتن این چند خط شد.

در سالهای اخیر علی الخصوص ده سال اخیر موج آگاهی جامعه ترک زبان درباره مسائل هویتی و ملی بر هیچ کسی پوشیده نیست و این بواسطه کنشهای مردمی در قبال توهین روزنامه ایران در سال 85،  حوادث دریاچه ارومیه (کنش در قبال مسئله حیاتی زیست محیطی) و اعتراضات چند روز پیش نسبت به توهین عوامل صدا سیما به هویت ملی ترک ها، آشکار و بر هر کسی که با مسائل مطرح در بین جامعه ترک زبانان ایران، اثبات می گردد. امروز بر کسی پوشیده نیست که ملت آذربایجان نسبت به هویت ملی خویش و آینده اش آگاهی کسب نموده و مسئولیتی را در این مورد حس می نماید. لازم به ذکر است که رسیدن به چنین نقطه ای از آگاهی مردمی در سایه زحمات و تلاشهایی که فعالین مدنی، سیاسی و فرهنگی آذربایجانی که در طول سالهای پیشین به خرج داده اند و در موارد زیادی مجبور به دادن هزینه های شخصی و اجتماعی شده اند، امکان پذیر نمی بود.

اکنون اما مسئله ای که در بررسی اعتراضات اخیر مردمی و خواست های ملت آذربایجان بیشتر از هر مسئله ای خودنمایی می کند، عدم وجود هدف معین و تعریف شده سیاسی و اجتماعی می باشد. در طول اعتراضات سالهای گذشته همیشه خواست هایی که در قالب شعارهای مردمی مطرح می شد در حد مشخصی بود و حالت توده ای داشت. پا گذاشتن به فاز آگاهی بخشی در باره حق تعیین سرنوشت امروز ضروری ترین مسئله ایست که در صورت عدم آگاهی توده ملت و خصوصا قشر ستم دیده و آگاه به مسئله ستم ملی و شوونیسم، با چنین موضوع اساسی و سرنوشت ساز، و اصرار بیش از حد بر هویت تاریخی و آگاهی بخشی یک سویه در این شاخه،  پا گرفتن جو افراط در مسائل هویتی و تبدیل خواست های برحق توده مردم به خواست هایی افراطی و نژاد پرستانه، مشخص و آشکار است.

بر ما پوشیده نیست که رسانه های حکومتی و غیر حکومتی نظیر "بی بی سی"، " صدای امریکا" و سایر رسانه های اینچنینی همیشه خواست های برحق و جنبش های ملت آذربایجان را از پشت عینک منافع خویش دیده اند و به این خواست ها را در حد اعتراض عادی و در صورت فراگیر بودن و جدی بودن اعتراضات مردمی آن را سانسور و با آوردن کارشناسان پان فارس و پان ایرانیست مرتجع وجهه ای نژاد پرستانه و غیر مدنی به آن داده و به خورد مخاطبانشان داده اند. اینها منتظر بیرون آمدن شعارهای افراطی و یک سویه از اعتراضات ملت آذربایجان نشسته اند تا آن را نژادپرستانه و غیر حقوقی نامیده و نسبت به آن به لجن پراکنی روی آورند.

نکته ای مهم تر از این وجود دارد و آن اینست که بر مسند قدرت نشینان و ظالمانی که در طول دهه های گذشته به هرگونه عملی دست یازیده اند تا ملت های ایران را در نقطه مقابل هم گذاشته و با سو استفاده از چنین جوی در مرکز مشغول به تبلیغ اینکه در صورت بروز هرگونه اعتراض و تغییر سیاسی در سطح کشوری و فراگیر، کشور ایران دچار جنگ داخلی شده سپس تجزیه شده و تمامیت ارضی مملکت ار دست خواهد رفت، شده اند که این عمل به وضوح نمایانگر استفاده اینها از احساسات ملی گرایان و مردم ناآگاه در قبال مسائل هویتی و تاریخی که به گونه ناخواسته در خدمت ظالمان درآمده و به ابزاری برای ستم بر ملت ها در آمده اند، هست. کسانی که حق تعیین سرنوشت ملل به دست خویش را قبول ندارند مشخص هست چنین دسیسه چینی کنند و جنبش های مردمی ملت ها را با واژه هایی دیگر و نامعقول به صورت دیگر به مخاطبانشان ارائه دهند. ملت ما باید به چنان آگاهی ملی رسیده باشد که مرزهای اندیشه خود را با هر حزب و گروه و سازمانی از هر خلق و ملتی بر اساس قبول کردن حق تعیین سرنوشت خویش به دست خود، ترسیم کند و در صورت به رسمیت نشناختن چنین حقی از طرف حزب ها و گروهها از هر ملتی با هر اندیشه ای، پای به میدان همزیستی نگذارد.

ما برای نیفتادن جنبش مردمی و برحقمان در چنین دامهای گسترده ای باید هرچه سریعتر نسبت به بردن آگاهی حق تعیین سرنوشت ملت به دست خویش به صورت دمکراتیک، دست به کار شویم و تلاش خویش را چندین برابر نموده و جامعه آگاه در مسائل هویتی آذربایجان را وارد فاز جدیدی از آگاهی و کنش گری نماییم.

 ضرورت چنین عملی زمانی بیش از بیش بر ما آشکار می شود که وقتی سطح خواست های مردم و شدت اعتراضات و هدف دار بودن آنها، نمایان می شود، عده ای که خود را نماینده و فعال آذربایجانی می دانند راه خویش را از مردم جدا کرده و به مماشات گرایی روی می اورند. طوری که مثلا مردم ما مشکلشان برنامه ای در سطح فتیله هست و با بخشدن عوامل اجرایی آن از طرف این عده، مردم آرام شده و به خانه هایشان برمی گردند! سوال اینجاست: آیا زندانیان ما را می بخشند؟! آیا وقتی برای فعالین آذربایجانی حکم های ده ساله می دادند، کسی صدایی بر می آورد؟!

امروز که در چنین موقعیتی حساس هستیم این سخن قهرمان خلقها و ملت های تحت ستم، سید جعفر پیشه وری بیش از بیش باید در گوش ها طنین انداز شود:

" نامه پيشه ورى به سازمان ملل در مورد استقلال حکومت ملی آزربایجان جنوبی "

یکی از قدیم‌ترین ملت‌های دنیا ملت آزربایجان است, که صاحب یک تاریخ غنی ملی برای خود می‌باشد .در کشاکش سالیان طولانی‌ ، آزربایجان ،زبان ملی خود ، و عادت رسوم و فرهنگ خود را محافظت کرده توانسته است آنها‌را حفظ کند. ظالمان ایرانی‌ توانسته اند آذربایجان را تحت سلطه حاکمیت‌های خود گرفته، ثروت ، دارایی‌های آن را با بی‌رحمی غارت چپاول کرده اند.در نتیجه شهر‌ها و آبادی‌های آذربایجان از شکوفایی به حد ویرانی رسیده است .سیاست بزرگ شوینیستی دولتی (کشور گشای ) حاکمان ایران ، هویت و موجودیت ازربایجانیان را بطور کامل انکار می‌کند. برای آنکه زبان‌شان (ترکی) را از ایشان(ملت تورک آذربایجان) بگیرند, از هرگونه عمل تحقیر آمیز علیه آنها دریغ نمیکنند, ولی‌ با این همه آذربایجان ۱ روز هم مبارزه خود برای رسیدن به آزادی را متوقف نکرد. نمونه بارز و روشن این مبارزات حرکت ملی ستار خان - باقر خان - شیخ محمد خیابانی و جبش‌های دیگران است ، این انسان‌های جسور شجاع هم رهبر مبارزه، هم شهدای این مبارزه -آزادی‌خواه - بودند. پیروزی کشور‌های دموکراتیک بر (ایدئولوژی) فاشیسم خونریز، ملت آذربایجان را هم به حرکت در آورده و ملت شرایط جدیدی را خلق کرده است. امسال ۲۱ آذر (۱۲ دسامبر ) ملت آذربایجان با وجود مقاومت ایستادگی رژیم تهران توانست بعد از سال‌های طولانی مبارزه کردن با پیروزی مبارزه خود را به پایان برساند .منطبق به منشور آتلانتیک ،(منشور ملل متحد ) حکومت ملّی آذربایجان در نتیجه مجلس ملی ( آذربایجان) به وجود آمده است . در آذربایجان بنا به اصول دموکراتیک حکومت ملّی آذربایجان تاسیس شده است و در مورد فعالیت‌های خود (دولت آذربایجان) به تمام دنیا معلومات داده است. ملت ۵ ملیونی آزربایجان به کمک زبان ملی ،تاریخ، فرهنگ و ادبیات ، خود درک کرد که یک ملت کامل در عصر معاصر کنونی می‌باشد . و دیگر هیچ وقت زیر ظلم حاکمیت‌ فارس نرفته ,ناله نخواهد کرد.در ایران به زبان فارسی اجازه نخواهد داد دیگر به عنوان زبان آقا بالا سر ، سر زبان ملیت‌های دیگر بایستد.این ملت همانند یک شخص برای آزادی ملّی ، و دولت ملّی خود جان خود را فدا می‌کند. دولت جدید دموکراتیک آذربایجان (آذربایجان دموکراتیک میلی‌ جمهوریتی ) در زمان بسیار اندک تغیرات بسیار جدی از نظر اقتصادی ،اجتماعی، فرهنگی‌ ، انجام داده است آسایش امنیت داخلی‌ به تمام معنا برقرار است .در اثر فعالیت‌های جدید دولت آذربایجان، ملت (آذربایجان) بعد از سال‌ها استعمار تازه به شرایط زندگی‌ یک انسان عادی دست یافته است. این هم نشان دهنده این است که خود ملت میتواند دولت ملی خود را محافظت و اداره کند. بوجود آمدن حکومت ملی آذربایجان با اراده ملی ملت آذربایجان بر اساس منشور آتلانتیک (اساس سازمان ملل امروزی) یعنی‌ بر اساس وعده قانون‌های دولت‌های دموکراتیک بزرگ ، یک واقعه غیر قابل انکار است.ملت آذربایجان با مراجعه به مجمع عمومی سازمان ملل متحد تقاضا دارد ,موجودیت دولت ملی آذربایجان را به رسمیت شناخته و بدون دخالت دیگران ,حق تعیین سرنوشت آذربایجان را تضمین و حمایت کنند."با تشکر و احترام نخست وزیرحکومت ملّی آزربایجان۲۸ ژانویه"

نوشته : از طرف جمعی از فعالین هویت طلب چپ