آذوح: اسدالله اسدی فعال سیاسی، دیروز ۱۱ بهمن ماه به قید وثیقه از زندان تبریز آزاد شد. آقای اسدی چهارشنبه سی ام دی ماه زمانی بازداشت شد که در اعتراض به آنچه “تضییع حقوقش از سوی اداره آموزش و پرورش” خوانده، اقدام به حمل و نمایش پلاکاردهای اعتراضی در اطراف بازار تبریز کرده بود.

به گزارش منابع هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، “تمرد از دستورات پلیس”، “تبلیغ علیه نظام”، “اخلال در نظم عمومی” و “شعار و نوشته هایی علیه مسئولین کشور”، اتهاماتی است که به این فعال سیاسی ترک (آذری) تفهیم شده و قرار است هفته آینده محاکمه شود.

اسدالله اسدی به گزارشگر هرانا گفت که بازداشت او با خشونت و ضرب و شتم توسط سه تن از مامورین همراه بوده است و پس از بازداشت به کلانتری ۱۶ شهر تبریز واقع در خیابان امین و پس از آن به پلیس امنیت واقع در خیابان ساعد منتقل شده است.

آقای اسدی درباره شرایط زندان تبریز گفت : “حتی نصف لواشی که به زندانیان داده میشد، جیره بندی میشد و زندان مرکزی تبریز  شرایط مناسب برای نگهداری زندانیان را ندارد.”

اسدالله اسدی همچنین درباره موضوع ضرب و شتم از سوی نیروی انتظامی گفت: من توسط سه مامور شدیدا ضرب و شتم شدم و آنجا هم شکایت کردم و به پزشکی قانونی منتقل شدم ولی سربازان در داخل خودرو من دشنه ای پیدا کرده بودند و تهدید کردند که اگر شکایتت را پس نگیری این موضوع را پیش خواهیم کشید، بنابراین من هم مجبور شدم شکایتم را پس بگیرم.”

این فعال سیاسی گفت که خودرواش از سوی مأمورین ضبط شده و هنوز نتوانسته آن را پس بگیرد.

آقای اسدی حدود چهار ماه پیش و زمانی که در مرخصی استعلاجی به سر می برد، با پایاین محکومیت پنج سال و شش ماهه اش از زندان اوین آزاد شد.

دکتر اسدالله اسدی ۵۱ ساله و ساکن شهر تبریز، کارمند بازنشتهٔ آموزش و پرورش و پزشک عمومی است.

او پیشتر در تاریخ ۲۱ تیر ماه ۱۳۸۹ از سوی ماموران اداره اطلاعات تبریز در مسیر محل کار خود بازداشت و پس از ماه‌ها بی‌خبری خانواده و نیز تحمل سلول انفرادی در بازداشتگاه‌های اداره اطلاعات تبریز و ۲۰۹ اطلاعات تهران، از سوی شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به ده سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شد. این حکم بعدا به پنج سال و شش ماه کاهش یافت.

اتهام آقای اسدی همکاری با دول متخاصم و عضویت در حزب خلق مسلمان عنوان شده است.

یکی از نزدیکان اسدالله اسدی در آن زمان به گزارشگر هرانا گفته بود که فشار و شکنجه‌های متعدد طی پنج ماه انفرادی و بازجویی و زندان، او را دچار عدم تعادل عصبی و مشکلات جدی کرده است و به همین دلیل نیز با آزادی پیش از موعدش موافقت شده بود. این زندانى در پى تشدید فشار‌ها در اسفند ١٣٩٠ در زندان اوین اقدام به خودکشى کرد که با کمک هم‌بندیان از مرگ نجات پیدا کرد.