دروغ سرایی "آذربایجان و زبانش" در روزنامه اطلاعات
آذوح: سفسطه گویی های مطبوعات ایران در قبال تاریخ و هویت آذربایجان هم چنان ادامه دارد.
دیروز چهارشنبه ۲۲ تیر ۹۰ روزنامه اطلاعات در ضمیمه فرهنگی خود تحت مقاله ای با عنوان "آذربایجان و زبانش" به اصطلاح به بررسی زبان آذربایجان از دیدگاه زبان شناسان و تاریخ نگاران گوناگون پرداخته است.
کاظم آذری نویسنده مقاله تحت سناریوی تکراری آذری نامیدن زبان آذربایجان و جدا انگاشتن هویت آذربایجان شمالی و جنوبی از هم، با نامیدن قسمت شمالی به آران، سعی در ترویج و تحقق رویاهای دشمنان شوونیست آذربایجان دارد. استنادات وی به کسانی که دشمنی آنها با آذربایجان بر همگان عیان گشته، دلیلی است بر بی اعتباری نوشته ها و هذیان گویی هایش.
نوسنده، مسحور رساله آذری یا زبان باستان آذربایجان نوشته احمد کسروی با بررسی روند ترویج نظریه زبان آذری، به بررسی نوشته ها و مقالات در تایید این رساله پرداخته است و غافل از صدها کتب و مقاله دلایل تاریخی در رد نظریه زیان آذری، این نظریه و رساله کسروی را دلیل مستدلی بر آذری بودن زبان آذربایجان می پندارد.
کسروی بر خلاف شخصیت تاریخی اش در زمینه مطالعات و نوشته های زبان شناسی همین رساله زبان آذری را داشته و با سوء استفاده از چهره موجه تاریخی اش، بازیچه سیاست های نابودی شوونیست ها در نابودی هویت آذربایجان شده است. نکته جالب توجه اینجاست که احمد کسروی در اواخر عمر خود ادعاهایش پیرامون زبان شناسی و زبان آذربایجان را غیر مستدل و نا معتبر دانسته !
در مقاله "آذربایجان و زبانش" نگارنده به نقل از نویسنده کتاب ایران شهر، پروفسور مارکوات، ایران شناس آلمانی در بخش اعلام جغرافیای ایران، "زبان پهلوی حقیقی را زبان آذربایجان دانسته که زبان اشکانیان بوده است" می نویسد و نیز نگاه انتقادی وی به مساله تغییر نام آران به آذربایجان توسط مساواتچی ها! را بیان می کند.
نویسنده مقاله همچون کسروی در نوشته اش به صراحت بر نبود ادله تاریخی و علمی و شاهد عینی بر نظریه زبان آذری اعتراف کرده که باعث شده کسروی و همفکران شوونیست اش بتوانند به آسانی با طرح ادعاهای بی اساس و غیرعلمی خود آذری یا زبان باستان آذربایجان را پیدا کرده و توانستند زبان ایرانی آذربایجان را از گرد و غبار قرون بیرون کشند!
در بررسی بازتاب رساله زبان آذری در کشورهای همجوار، با بیان علت اختلافات عثمانی ها و خیابانی و دل ناخوشی عثمانی ها از وی مبنی بر اعتراض خیابانی به اطلاق نام آذربایجان به آران توسط مساواتچی ها، می نویسد: " نویسندگان و روزنامه نگاران ترکیه با رساله زبان آذری و با خود کسروی هم به خاطر آذری نامیدن آذربایجانی های ایران به مبارزه برخاسته و توهین و تهمت هایی درباره او در مطبوعات ترکیه به او نسبت می دهند." وی با اشاره به مدیر روزنامه طنین، یارار افندی، درباره احمد کسروی او را "ترک ستیز و نوکر ایران که از قیافه نه به عرب ها می ماند و نه به ایرانی ها با این همه خود را سید می داند و دشمن ترک هاست" می نویسد. (نکته جالب توجه اینکه نویسنده، جمهوری آذربایجان اولین جمهوریت مستقر در جهان شرق را با عنوان جمهوری نیم بند مساواتچی ها به سخره گرفته و پایه گذارانش را اشغال گران آذربایجان، ترک های عثمانی می داند.)
اما در بررسی عکس العمل ها و و بازتاب های رساله زبان آذری در قفقاز و شوروی به نکات تامل برانگیز و در واقع مضحک برمی خوریم. اینکه "مورخین آران بویژه دولت مردان شوروی در راستای یکسان سازی خلق های شوروی تمایلی به هویت و فرهنگ ترکی آران قدیم و آذربایجان جدید نداشته، و سعی در دور نگه داشتن آذربایجان از فرهنگ ترکی داشتند. شوروی ها در تمایل فرهنگ و هویت آذربایجان به خارج از مرزهای شوروی، فرهنگ و هویت بی ضررتر ایرانی و آذری را به هویت ترکی ترجیح می دادند" و "از این روست که رساله زبان آذری مورد توجه و اقبال دولت مردان شوروی قرار می گیرد" تا آنها نیز همچون پهلوی ها در راستای نابودی هویت آذربایجان دست به نوآوری ها و تاریخ سازی های مضحک و غیر مستند زنند.
نویسنده از زبان شناسان و شرق شناسانی که در تایید رساله زبان آذری مقالات و نوشته هایی چاپ کرده اند نام برده و از زبان ژیرکوف دانشمند روس می نویسد: "آثار زبان ایرانی آذری در زبان ترکی آذربایجان محفوظ ماند و مردم آذربایجان قبل از ورود طئایف ترک زبان بدان زبان سخن می گفته اند و البته تاکنون آثار آن را در زبان آذربایجان کنونی می توان یافت." حال آنکه چند کلمه انگشت شمار ادعا شده در نمونه های زبان آذری نه تنها در بین مردم آذربایجان مستعمل نبوده بلکه هیچ تطابقی با سابقه تاریخی و ذهنیتی آذربایجان نداشته و کاملا نامانوس و نامفهوم می بوده اند.
در ادامه در بررسی نفوذ رساله زبان آذری در محافل تاریخی و زبان شناسی ایران با اشاره به مجلاتی همچون مجله دانشکده ادبیات علوم انسانی دانشگاه تبریز و نویسندگانی مانند: محمد امین ریاحی، منوچهر مرتضوی (استاد دانشگاه تبریز)، ماهیار نوابی، ادیب طوسی، عبدالعلی کارنگ و ... می نویسد: "نویسنده رساله زبان آذری را از راه تاریخ و با استفاده از زبانهای ایرانی، امثال زبان پهلوی و زبان کهن مادها و هخامنشیان و حتی با استفاده از زبان شناسی ارمنی که همسایه زبان های ایرانی در قفقاز بود پی گرفت و با استفاده از کتابهای تاریخی و جغرافی نویسان بعد از اسلام، زبان ایرانی آذربایجان را از گرد و غبار قرون بیرون کشید".
در آخر با اشاره به گفتارهایی از رساله زبان آذری و نکاتی از متن رساله به معرفی گوشه ای از فعالیت های بنیاد شوونیستی افشار،در نابودی و اضمحلال هویت آذربایجان برای چاپ کتابهای متعدد از جمله "زبان دیرین آذربایجان" نوشته منوچهر مرتضوی، "زبان فارسی در آذربایجان" شامل مجموعه مقالات و خلاصه کتابهای نوشته شده درباره ی زبان آذربایجان توسط زبان شناسان ایرانی به اهتمام ایرج افشار و... می پردازد.
همچنین به نقل از منوچهر مرتضوی در کتاب زبان دیرین آذربایجان دفاع از حقایق و هویت راستین آذربایجانیان را "بدخلقی ها و عصبیت های قومی ضد ایرانی عده ای " عنوان می کند و خودشان را "در مردابی از عصبیت و ناآگاهی به دنبال گوهر نایاب انصاف و ادب و دانش و متانت" می پندارند.
این چنین تحریف ها و تاریخ سازی های شوونیست ها سابقه ای طولانی داشته و ضرورت نژادپرستی و شوونسیتی می باشد. هر روز در هر کتابی، در هر برنامه تلویزیونی، در هر روزنامه ای و در هر امکانی تفکرات کثیف شوونیستی خود را تبلیغ می کنند، غافل از اینکه تاریخ و حقیقت همان است که بوده و به خواست ما و به نفع ما تغییر نمی کند. مطمئنا این چنین تبلیغات کثیفی ره به جایی نخواهد برد جز همان جوابی که از آذربایجان در خرداد حماسی ۸۵ یا بعد از انتخابات ۸۸ دریافت کردند.
متن کامل مقاله روزنامه اطلاعات را از لینک زیر می توانید مشاهده نمایید:
قیزیل قایا
آذوح
