مقاله ای که اخیرا از سوی اینجانب با نام “جنبش سبز و حركت ملي آذربايجان”* به رشته تحریر در آمده بود با واکنش های متفاوتی روبرو گردید عده ای از دوستان چه در داخل و چه در خارج از ان استقبال کردند و اما عده ای نیز نسبت به ان نقدهایی را کردند و بنده نیز ضمن تشکر از همه خوانندگان بخصوص انهایی که در خصوص ان ابراز عقیده نموده اند ، خواستم چند مطلبی را به عرض این دوستان برسانم . بنده معتقد هستم که ابراز عقید ه ها ناشی ازغرض وکینه نبوده بلکه حسن نیت دوستان را نشان می دهد که چقدر به این حرکت حساس هستند وبرای آزادی ملت خویش از قید وبند استبداد حکومت ایران می اندیشند.

من به ان امیدوارهستم که این مقاله باب مباحثه ای شود برای برون رفت ازنابسامانیهایی که در این شرایط مواجه هستیم نقدها نه تنها بنده را دلسرد نکرد و به انهایی که چنین واکنشی داده انداز صمیم قلب به انها ارادتمند شدم چون ما برای رسیدن به هدفی مطلوب همانا که دستیابی ملت مان به حق و حقوق پایمال شده خویش است مبارزه می کنیم و در این مبارزه مقدس باید عقیده ها بازگو شودتا بهترین و مناسب ترین و کم هزینه ترین راه انتخاب شود .

و اما نقدها عبارت است از اینکه در میان حرکت ملی اذربایجان افکار و اندیشه های مختلفی وجود دارد و به همین دلیل نمی توان از ان تعریف مشخصی کرد و دارای خطوط کلی است که تحلیل های اینجانب خارج از ان دایره بوده و حرکت ملی اذربایجان در حالیکه فاقد رهبری مشخص و همچنین و تشکیلات سیاسی می باشد اما تفکر جمعی بر ان حاکم بوده و راه عقلایی که در ۲۰ سال اخیر در پیش گرفته ان را ثابت می کند که این حرکت موفقیت امیز بوده و در جهان مدرن امروزی انقلاب های کشورهای عربی مانند مصر و تونس توانسته اند از همین شیوه رهبری به نتایج مثبتی برسند و مبارزات مردم لیبی از نمودهای عینی ان می باشد که بر علیه قزافی می جنگند که انتقاد اینجانب بر اینکه ما تشکیلاتی نداریم دور از منتطق است . حرکت ملی اذربایجان هیچوقت در کنار دولت احمدی نژاد و خامنه ای نبوده و نسیت . و وزارت اطلاعات ایران از ضعیف ترین اطلاعات دنیاست و عدم توان برخورد انها در مراسمات قلعه بابک و اعتراضات حادثه ماه مه ان را ثابت می کند و در نهایت حرکت سبز نسبت به مسئله ملی بی توجه است که در تحلیل های خود چنین مواردی را بنده مورد توجه قرار نداده ام اینها نظریاتی هستند که برخی دوستان ما در پاسخ به مقاله بنده به ان ایراد وارد کرده اند .

واما پاسخ اینجانب ولو اینکه دیر هم باشد آن را به عرض تمام دوستان می رسانم در خصوص حرکت ملی اذربایجان و وجود افکار و اندیشه های مختلف در ان هیچ کس منکر نبوده و نیست که این حرکت با ان که توانمدیهای بسیار بالایی را دارد فاقد رهبری و تشکیلات می باشد بدون آنکه به آسیب شناسی این حرکت پرداخته شود و با دستاویز اینکه حرکت دارای عقل جمعی است به تبلیغ بر علیه تشکل پرداختن کاری است خطا، که ما را به بیراه می برد این دوستان باید جو احساسی حاکم بر حرکت را با درایت وکاردانی خویش باید به جریانی معقول ومنطقی سوق دهند. در تاریخ یک صد سال اخیر ایران آذربایجانیان در سخت ترین شرایط مبارزه توانسته اند تشکل های سیاسی مختلفی را با افکار واندیشه های مختلف را بوجود بیاورند ما این تجربه تشکیلاتی را داریم .به جای این تحلیلهای انحرافی و غیر منطقی چرا دوستان به این امر نمی پردازند که چه عاملی موجب شده و می شود که این تشکل ها بوجود نیایند ؟ و در این خصوص تحلیل نمیدهند ؟ایا این امر همین دوستان را با این شیوه مبارزاتی قانع میکند؟

حرکت کشورهای عربی واقعا قابل بحث است و هر گونه نگرش سطحی به ان نمی تواند نتیجه مطلوبی را به ما ارائه دهد ما باید قبول کنیم که در سیاست جهانی ان چیزی را که در ظاهر ملاحظه می کنیم تمام واقعیت های واقعه را به ما نمی رساند فاکتورهایی وجود دارند که ما هیچ وقت نمی توانیم به ان دست یابیم و اما ان چیزی که در ظاهر مشاهده می کنیم درصدهایی از واقعیت های موجود از شرایط مشخص است که در جوامع عربی حاکم است. همانطوری که لیبی را دوستان مثال زده اند در لیبی درست است که تشکیلات سیاسی مشخصی وجود ندارد اما ارگانیزم حاکم بر جامعه سنتی لیبی خیلی توانمندتر از یک تشکیلات سیاسی می باشد. لیبی کشوری است که در ان طوایف مختلف عشیرتی زندگی می کنند ، که هر کدام از انها برای خود دستگاهی دارند ، که عدم تعامل انها با هیئت مرکزی که قذافی ان را رهبری میکند، موجب پدید امدن این حرکت شده و گروهی از دولتیان ناراضی لیبی هم به ان حرکت پیوسته و باعث گسترش ان شده است با توجه به موقعیت دولت لیبی در جامعه جهانی که با واکنش های شدیدی مواجه شده است . این واکنش ها هیچوقت در مقایسه با لیبی با بحرانهای موجود درایران نشده است .اکنون حرف و حدیث از مداخله نظامی به لیبی می شود و حتی بعضی از کشورها مستقیما در مسائل لیبی مداخله دارند آیا می توان این را انکار کرد ؟ آیا می توان از حوادث لیبی چنین تحلیلی را ارایه کرد که این حرکت حاصل عقل جمعی در مبارزات ملت لیبی است؟ و آن را با مبارزات حرکت ملی آذربایجان مقایسه کنیم ؟ برداشتهای غیر منطقی از موضوعات و تطبیق آن بدون توجه به شرایط حاکم به آن کشور می تواند ما را به اشتباه بیاندازد باز هم می گویم فاکتورهای زیادی در کشورهای عربی وجود دارد که پرداختن به آن خارج از موضوع بحث ما می باشد به هر حال واقعیتی که در این خصوص باید اعتراف کنیم آن بود شرایط جهانی برای این تحولات کاملا آماده بود.

دیگر آنکه من هیچوقت در مقاله خویش نگفته ام که حرکت ملی آذربایجان در کنار احمدی نژاد وخامنه ای بوده است اما آن چیزی که واقعیت دارد سکوت ما خواست آنها بوده است که ما با سکوت خود وتشویق مردم به این امر در برابر حکومت مستبد جمهوری اسلامی کاملا راه غیرمنطقی برگزیده ایم حداقل ترین کاری که می توانستیم بکنیم این بود که با گشودن جبهه مشخصی با نام حرکت ملی آذربایجان مبارزات سیاسی خودمان را تعطیل نمی کردیم . شاید دوستان بعضی نمودها را مطرح کنند وبگویند که نه مبارزه ادامه دارد و اگر این مبارزه ادامه دارد چرا در عرض این یک سال در شهرهای آذربایجان اعتراضهای خیابانی انجام نگرفته و درخواست آزادی زندانیان سیاسی مطرح نشده است و خواستهای حرکت ملی در جایی مطرح نشده است و اگر هم بوده ، احساسهای زود گذری که فاقد هر گونه مرزبندی مشخصی بوده است. ما هر ساله مراسمات قلعه بابک را داشتیم که واقعا به نوبه خود چون کنگره ای عظیمی بود که حرکت ملی آذربایجان در آن مورد نقد وبررسی قرار داده و افکار واندیشه های مختلف در آن مطرح می شد ودهها مراسم دیگر که هر کدام آنها به نوبه خود چون یک دانشگاه بود که فعالین حرکت ملی در آن تجربه کسب می کردند و در مبارزه آبدیده شده و کادرهایی برای آینده بودند، با این اختناق وسکوت این دوستان راه نجات را در چه می بینند تکلیف ما چیست ما هم مانند طرفداران انجمن حجتیه به انتظار ظهور امام زمان بنشینیم؟ ما احتیاج داریم که بیشتر فکر کنیم .

شرایط بسیار مناسبی بوجود آمده بود که ملت آذربایجان را به خیابان ها بکشانیم و آنها را به حرکت ملی تشویق کنیم نه تنها این کار را نکردیم و حتی متاسفانه تشویق به سکوت هم کردیم اما باز هم دیر نیست افکار واندیشه های ما در میان توده های مردم پایگاه دارند ما با اتکا به آنها و نیروهای مردمی خود می توانیم بر دشمنان حرکت ملی غالب آییم . حرکت ملی آذربایجان ، مشکلی که امروز دارد، طیف روشنفکری آذربایجان نمیتواند خود را با توده های مردمی همگام سازد و روشنفکران ما چه در پروسه عمل وچه در ارایه اندیشه و گسترش تئوری مبارزه در جامعه مشکل دارد و همین امر موجب شده که حرکت ملی آذربایجان نتواند به جایگاه مطلوبی صعود کند و اگر این حرکت دارای دوام وبقاست مدیون توده های است که بر آن ایمان دارند و این عدم هماهنگی موجب شده که حرکت شکل سازمان یافته به خود نگیرد. دوستان بیایید به حرکتهای خود تشکل بدهیم و خودمان را چه در داخل و چه در صحنه جهانی آلترناتیو کنیم . ما باید اعتراف کنیم که در نقطه ضعیفی قرار داریم حتی کشورهایی را که می پنداریم دوستان ما هستند و آنها را کعبه آمال خویش می دانیم برخوردهایشان با ما منصفانه نیست حالا از کشورهای دیگر نمی گویم این امر نقصان آن کشورها نیست بلکه ناشی از عدم انسجام سیاسی ما می باشد درست است که ما با ۲۰ سال قبل خیلی فرق کرده ایم پتانسیل هایی که اکنون داریم با ۲۰ سال قبل قابل مقایسه نیست و شعور سیاسی وملی ملت ما رشد چشمگیری داشته است اما با این شعور جمعی بدون تشکل که دوستان آن را مطرح می کنند ما نمی توانیم نه درداخل و نه در صحنه سیاسی جهان جای پایی برای خود باز کنیم از این دوستان باید پرسید که چرا مراسم قلعه بابک و حوادث ماه مه تکرار نمی شود .

سخن آخر اینکه زمانی دنیا و حرکت های سیاسی موجود در ایران با ما به تعامل می پردازند که در صحنه سیاسی داخل به جریانی تاثیرگذار تبدیل شویم.