تراختور در روزی که احتیاج مبرمی به کسب امتیاز داشت تا بیش از پیش جایگاه خود را در جدول رده بندی رقابتها مستحکم سازد ،با ارائه یک بازی ضعیف نتیجه را به قوهای سپید انزلی واگذار کرد تا چشم به بازیهای آینده داشته باشد.

روز پنج شنبه به همراه تعدادی از دوستان حرکت کردیم به سمت سرعین  تا از آنجا رهسپار انزلی شویم. به همراه ما چندین دستگاه اتوبوس و مینی بوس و سواری هم از شهرهای تبریز و اردبیل آمده بودند. در میدان اصلی سرعین همه هوادارها از ماشین پیاده شده و با اهتزاز پرچمهای سرخ تراختور آمادگی خود را برای حضور در بازی فردا اعلام نمودند.

یکی از هموطنان اردبیلی نیز با یک پارچه نوشته بزرگ که روی آن نوشته شده بود  - اردبیل سئوگیسی تراختور - به استقبال تبریزیها آمد. در این بین یکی از مغازه داران هم با یه جعبه شیرینی به سمت تراختوریها آمد و به آنها خوش آمد گویی کرد. طرفداران هم با شعارهای

یاشاسین آذربایجان

یاشاسین اردبیل

یاشاسین سرعین

جواب محبتهای آنها را دادند.

شب بازهم در جامیش گولو ،هواران در کنار هم به سر دادن شعارهای ملی و حمایتی از تراختور پرداختند. و به همراه گروه کوهنوردی کسری که در آنجا حضور داشتند ماهنیهای قدیمی آذربایجان رو همصدا میخواندند.

صبح روز بعد به سمت انزلی حرکت کردیم ،تقریبا یک ساعت قبل از بازی وارد این شهر شدیم ،همانطور که انتظار داشتیم برخی از طرفداران انزلی برخورد مناسبی نداشته و از همان بدو ووردمان با بد و بیراه به استقبال تراختورچیها آمده بودند.

نیم ساعت قبل از بازی وارد ورزشگاه شدیم ،بیش از دو هزار تراختوری و حدود سه چهار هزار ملوانی در ورزشگاه حضور داشتند.

سوت شروع بازی توسط داور میدان به صدا درآمد ،ملوان کارش رو با حمله شروع کرد ،هواداران هم به تشویق تیمهای خود میپرداختند.

با توجه به در پیش بودن دوم اسفند که مطابق با روز جهانی زبان مادری هست ،طرقداران تراختور با چندین پلاکارد و دادن شعار -آنا دیلینده مدرسه اولمالیدی هر کسه - این روز را گرامی داشتند.

چند دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که بار دیگر فرهنگ اصیل ایرانی اینبار در ورزشگاه انزلی توسط طرفداران ملوان نمود پیدا کرد ، انزلی چی ها هم بمانند تهرانیها و اصفهانیها و بوشهریها و در یک کلام بمانند سایر فارس زبانها ، شروع  به دادن فحش و ناسزا به ملت غیور آذربایجان کردند. آنها خطاب به طرفداران تراختور از کلمه - اشک اشک - استفاده  میکردند ،طرفداران تراختور هم در وهله اول به تشویق تیم خود پرداختند اما وقتی دیدند که انزلی چی ها شورش رو درآوردند در جوابشان -باباته باباته - و - روز پدر مبارک- گفتند ،این کار تراختوریها باعث شد که ملوانیها برای مدتی دست از فحاشی بکشند.

طرفداران ملوان همچنین در یک حرکتی کاملا نژادپرستانه بازیکن عرب تراختور یعنی جاسم کرار را مورد توهین وناسزا قرار داده بودند که با عکس العمل تراختوریها مواجه شدند و تراختوریها شدیدا این بازیکن رو مورد تشویق قرار دادند.

نیمه اول با نتیجه بدون گل به پایان رسید .با شروع نیمه دوم ملوانیها باز شروع به فحاشی کردند که جواب تراختوریها همان ، باباته باباته  بود.

کار به همین منوال ادامه داشت تا اینکه ملوان گل اول رو زد. بعد از خوردن گل تراختورچیها مثل همیشه از عیبی یوخ عیبی یوخ برای روحیه دادن به بازیکنان تراختور استفاده کردند. اما انزلیچیها که با زدن این گل روحیه هم گرفته بودند با انرژی مضاعف تری به فحاشی پرداختند ،تا اینکه گل دوم رو زدند ،بعد از زدن گل دوم دیگر چشمها را بسته و دهانشان را باز کردند و با شعار های  - صدای عرعر نمیاد .... و انزلی عروسیه تبریز....  - فرهنگ نابشون رو به رخ همگان کشیدند.

نکته جالبی که در این بین وجود داشت حمایت غیر مستقیم نیروهای امنیتی از طرفداران انزلی بود ،آنها به جای اینکه  جلوی توهینهای طرفداران ملوان روبگیرند با گسیل نیروهایشان در بین طرفداران تراختور و ایجاد فضای رعب و وحشت سعی میکردند که طرفداران تراختور را آرام کنند ،گویی انگار این ما بودیم که فحش میدادیم نه ملوانیها.

در هر حال این بازی هم با باخت تراختور و ارائه یک بازی ضعیف از سوی بازیکنان کمالوند به پایان رسید ،اما آنچه که در ذهن هواداران تراختور (که از جای جای آذربایجان ،از اردبیل و تبریز گرفته تا خلخال و آستارا به انزلی آمده بودند ) نقش بست ،توهینهای هواداران به اصطلاح هموطنمان در انزلی بود.

به هر حال هنوز از یاد نبرده ایم که در اول فصل طرفداران پیروزی چگونه رکیک ترین توهینها را به ملت آذربایجان کردند و صدا وسیمای به اصطلاح ملی هم اقدام به پخش آنها نمود و این داستان دنباله دار در اکثر شهرهای ایران تکرار شده و میشود.

معلوم نیست که شهر بعدی هم اصفهانه یا اهواز یا شایدم تهران ،ولی آنچه که عیان هست دشمنی عده ای که مجبورا باید بگوییم هموطن ،با ملت تورک آذربایجانه.

پورتال هواداران تراختور