دور دوم انتخابات دور دهم مجلس شورای اسلامی نیز به پایان رسید و تکلیف مجلس دهم نیز بسته شد اما  این انتخابات حاوی نکات مهم و حائز اهمیتی به خصوص در " آذربایجان " بود . این انتخابات شاهد چربش کاملا مشخص گفتمان سوم( جریان هویت طلبی یا ملی گرایی) آذربایجان نسبت به دو تفکر حاکم بر فضای سیاسی کشور(اصلاح طلبی و اصولگرایی) در آذربایجان بود به طوری که پس از حذف کامل کاندیداهای گفتمان سوم در مرحله تایید صلاحیت توسط شورای نگهبان، کاندیداهای مابقی در عرصه انتخابات در آذربایجان اعم از اصلاح طلب و اصول گرا با استفاده از مسائل مطرح شده ی این گفتمان،همه تلاش خود را جهت تکیه زدن بر کرسی بهارستان را به کار گرفتند که با توجه به شرایط موجود و فعلی خود کاندیداها در حوزه انتخابی شان، در بعضی از شهرها نامزدهای اصول گرا و در بعضی دیگر از شهرها نامزدهای اصلاح طلب توانستند بر کرسی مجلس بنشینند که این امر به نوبه خود موجبات نگرانی و       بی اعتمادی روز افزون مرکز نشینان نسبت به هم قطاران خویش در مناطق پیرامون شده است که پخش کلیپ 4 سال قبل نادر قاضی پور اصول گرا نامزد منتخب اورمیه در دور اول این انتخابات جهت تخریب ایشان را می توان در این راستا ارزیابی نمود البته در ادوار گذشته مجلس نیز می توان به ترتیب به آقایان محمودعلی چهرگانی و اکبر اعلمی نامزدهای منتخب تبریز که وضعیتی مشابه شرایط مذکور(بی اعتمادی) داشته اند اشاره داشت که مثالهای یاد شده مصداق بارز بی اعتمادی مرکزنشینان نسبت به هم قطاران خویش می باشد.

از این سو این وضع موجبات شعف و شادمانی فعالان این گفتمان در آذربایجان بخصوص حوزه انتخابیه اورمیه شد که با پیروزی مقتدرانه منطق حرکت ملی و جریان هویت طلب بر کاندیداهایی که اصالتی کرد داشته و به هیچ وجه میان گفتمان خود و گفتمان گروههای تروریست موجود در منطقه تفاوتی نگذاشته 

بودند همراه بود که این شادمانی در پایتخت فرهنگی آذربایجان "اورمیه" کاملا به جا و به حق بود که جواب قاطع و محکمی به کسانی بود که ادعاهای ارضی باطل و واهی بر این مناطق داشتند.

اما به هر حال این وضع موجود حاوی حقایقی تلخی نیز است چرا اغلب نمایندگان منتخب به موضوعات مطرح شده توسط این گفتمان همانند تحصیل به زبان مادری در کلیه سطوح تحصیلی،تأسیس فرهنگستان زبان تورکی،پیگیری تشکیل فراکسیون آذربایجانی ها،وعده های اقتصادی،اشتغال زایی و رفع مشکل بیکاری جوانان و ... به دیده ابزاری برای درو نمودن آرای مردم نگریسته که در انتخابات ادوار آینده مجلس نیز    می تواند ابزاری بس مهم برای جمع آوری رأی باشد از این رو شعارهای انتخاباتی مربوط به مسائل مطروحه به باد فراموشی خواهند سپرد.از سوی دیگر هیچ ضمانت اجرایی جهت عملی شدن هیچ یک از شعارهای مطرح شده در فضای انتخابات مجلس وجود ندارد.

حال اینکه "آذربایجان" یدی طولانی در جریانهای سیاسی داشته و دارد و شخصیت ها و نوابغ سیاسی مهمی همچون "محمدامین رسول زاده" و "سید جعفر پیشه وری" میراث گرانبهایی از خود به جا گذاشته اند که ضروریست فعالان این گفتمان این میراث را در حافظه تاریخی خویش زنده نگه دارند.

 "محمدامین رسول زاده" که تقی زاده روحانی زاده مشروطه خواه تبریزی او را پیامبر قرن بیستم           می خواند، در کتاب گزارشهایی از انقلاب مشروطیت ایران ضمن منتشر نمودن نامه های خود به مشروطه خواهان ایران در یکی از این نامه ها خطاب به آنان می گوید : «احسنت ای برادران ایرانی که توانسته اید فرمان صدور مشروطیت و تأسیس مجلس ملی را کسب نمایید ولی این موارد به هیچ وجه کافی نیست. شما باید مطبوعات آزاد و مستقل نیز راه اندازی نمایید که این نیز کافی نبوده چرا که عموم مردم به مطبوعات دسترسی ندارند. شما باید دنبال تشکیل اتحادیه های مختلف از جمله کارگری، صنفی، فرهنگی،سیاسی،اجتماعی و ... بروید. در صورت تحقق این موارد شما آزادی را به معنای واقعی کلمه در خواهید یافت». از سویی دیگر میشائیل سویتوخوفسکی مؤلف کتاب آذربایجان شوروی در سخن آخر از نقش بی بدیل محمد امین رسول زاده در تشکیل یک ملت در یک جامعه مسلمان و شکل گیری کشور آذربایجان سخن به میان آورده و می افزاید که در قیامهای به وقوع پیوسته بعد از سرکوب این جمهوری توسط ارتش سرخ هیچ رد ونشانی از افکار و اندیشه های این نابغه سیاسی مشاهده نشده است حال آنکه تمام موارد مطروحه از سوی این شخصیت بزرگ، هم اکنون در تمام کشورهای دموکراتیک و آزاد دنیا به مرحله اجرا درآمده است و وجود چنین تشکلهایی شاخصی بر دموکراتیک بودن کشورهای مختلف است.

از سوی دیگر "سید جعفر پیشه وری" در آخرین نطق خود که در کتاب 12 شهریور که به مناسبت اولین سالگرد تشکیل فرقه دموکرات آذربایجان به زبان تورکی منتشر شده بود، آمده است بیان می دارد که به هیچ وجه اجازه نخواهد داد کسانی به نام ملت روانه مجلس شوند که خود سابقه تیره و تاریکی داشته و دارند. ضمنا پیشه وری در صدد احیای مطبوعات وتشکلهای مختلف غیر دولتی از جمله سندیکاها،انجمن ها و ... بوده و خود به جد پیگیر این امر بوده است.

حال این موارد مهم بی اعتنا نباشند و خود را شریک ساخت و پاخت های حکومتی، رانتهای دولتی نکرده و به جد خواهان مطبوعاتی آزاد مستقل،تشکلهای غیر دولتی اعم از فرهنگی، سیاسی، اجتماعی باشند و نباید به پیروزی های زودگذر( که اگر با دیدی کاملا واقعی به این امر نگریسته شود، پیروزی این گفتمان بدیهی به نظر می رسید) فریفته شوند و با دید سطحی به قضیه بنگرند.