و اینک نسل کشی کنندگان حقیقی

 

 

- اوجالان ساوالان

 

مقدّمه مترجم

"مظلوم نمایی در عین ظالم بودن" شگرد و استراتژی مشترک قدرتهای ضد تورک جهان

استراتژی تبلیغاتی "مظلوم نمایی" شگرد جنایتکاران ظالم صلیبی ضد تورک ارمنی، روس، یونانی، انگلیسی، فرانسوی، آمریکایی و چینی در امحای نژادی ملت تورک در آزربایجان شمالی و جنوبی و تورکیه و تورکهای دیگر نقاط جهان مثل روسیه و چین (تورکستان شرقی اشغالی) است.

ارامنه در روز 24 آوریل/ 4 اردیبشهت هر سال با حمایت کامل امنیتی حاکمیت شیعه- فارس جمهوری اسلامی ایران و اسکورت دو طرفه و تنگاتنگ کادر نیروی انتظامی در تهران اقدام به برپایی تظاهرات نژادپرستانۀ ضد تورک و ضد اسلام (ضد تورکیه و ضد آزربایجان) می کنند و با دادن شعارهای نژادپرستانۀ صلیبی مثل "مرگ بر تورکیه"، "مرگ بر آزربایجان" (؟) و نمایشهای کریه و نژادپرستانۀ خیابانی می کوشند، خود را ملتی مظلوم و بی گناه بنمایانند که مثل یهودیهای آلمان نازی و اروپا در جریان حاکمیت هیتلر، آنان نیز در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم گرفتار نسل کشی تورکان عثمانی شده اند. حاکمیت جمهوری اسلامی ایران که ادعای سروری بر جهان اسلام و عالم تشیع اش گوش فلک را کر کرده است، از این نمایش نژادپرستانه و کریه ارامنه حمایت کامل می کند اما با تمام قوا از هرگونه تظاهرات و اعتراض خیابانی ملت مسلمان تورک آزربایجان جنوبی در تهران، تبریز، اردبیل، اورمو یا دیگر شهرهای آزربایجان جنوبی علیه نسل کشیهای مسلم ارامنۀ داشناک صلیبی، که در جمهوری آزربایجان (شمالی) و در اواخر قرن بیستم میلادی 20 درصد از خاک قاراباغ کوهستانی و استانهای اطراف آن را با نسل کشی ملت مظلوم تورک مسلمان اشغال کرده است، ممانعت به عمل می آورد و مرتکبان را به شدت سرکوب می کند، حتی اجازۀ آن را نمی دهد که ملت تورک مسلمان آزربایجان در شهرهای اورمو، سلماس و خوی که در سال 1918م. گرفتار نسل کشی همین جانیان صلیبی ارمنی و آشوری (جیلو/ جلو) در شهرهای مزبور و روستاهای آزربایجان غربی شده اند، تظاهرات کنند.

از دیگر سو رسانه های صلیبی و ضد تورک و ضد عرب و ضد اسلام فارسی زبان غرب مثل بی بی سی فارسی، صدای آمریکا، من و تو 1، رادیو فردا و امثالهم با اجرای شوهای پروپاگاندایی مغرضانه و نژادپرستانۀ صلیبی ضد تورک و ضد اسلام می کوشند چنین به افکار عمومی ملل جهان، از جمله ملل تورک، فارس و غیرفارس ایران القا کنند که ارمنیها ملت بسیار صلح طلب و بی آزاری بوده اند که بعد از پانصد سال زندگی مسالمت آمیز در کنار ملت مسلمان تورک عثمانی ناگهان بی هیچ دلیل منطقی و انسانی به خشم و غضب تورکان عثمانی گرفتار آمده اند و به طور غیرانسانی و بی رحمانه ای نسل کشی و قتل عام شده اند. تلویزیون صلیبی- فراماسونی و استعماری ضد تورک و ضد عرب و ضد اسلام بی بی سی انگلیس به 27 زبان زندۀ دنیا و از جمله زبان فارسی تهرانی، دروغ پردازیهای نژادپرستانۀ همه جانبه و پر سر و صدا علیه ملت تورک تورکیه و آزربایجان و به نفع جنایتکاران صلیبی داشناک و هینچاک ارمنی پخش می کند و در این راه پیشتاز است. برای نمونه بخوانید مقالۀ "پرسش و پاسخ در مورد کشتار ارامنه" در سایت بی بی سی فارسی درج شده در تاریخ 24 آوریل 2015/  04 اردیبهشت 1394. در بارۀ شدت کینه و غرض این رسانۀ صلیبی- فراماسونی ضد تورک و ضد عرب و ضد اسلام با تورکان تورکیه و دو آزربایجان، کافی است به فیلم مستند مزخرفی به نام"یک قرن پس از کشتار ارمنیان"، "روایت تصویری سفر لارا پطروسیان و رنگین ارسلان به ترکیه" که در اردبیشت ماه امسال بارها و بارها از تلویزیون بی بی سی پارسی باز پخش شده و می شود:

https://www.youtube.com/watch?v=I3fRI1xD7LU

یا صفحۀ اینترنتی تلویزیون بی بی سی فارسی به نام  "کشتار ارامنه، صد سال بعد"  اشاره کرد که پر از مقالات، تحلیلها، فیلمها و گزارشهای نژادپرستانه و مغرضانۀ صلیبی به نفع ارامنۀ جنایتکار و به ضرر تورکان مسلمان تورکیه، آزربایجان و ایران است:

http://www.bbc.co.uk/persian/indepth/armenians_killing_100anniversary_2015

  یا فیلم به اصطلاح مستند سرتا سر غرض و کینه به نام "نسل کشی ارامنه" پخش شده از تلویزیون پان ایرانیست و صلیبی و فراماسونی ضد تورک و ضد آزربایجانی "Manoto 1 / من و تو1"  که در اردیبشهت امسال پخش شد و پر از دروغها، جعلیات و حقایق ناقص و مغرضانه به نفع ارمنیهای صلیبی و برضد تورکان مسلمان تورکیه و آزربایجان بود. از دیگر مقالات پرتعدادی که با همین رویکرد غرض ورزانۀ نژادپرستانۀ صلیبی ضد تورک در ضدیت با تورکان مسلمان و در حمایت مطلق از ارامنۀ صلیبی جنایتکار نوشته شده است یکی "کشتار وکوچ اجبارى ارامنه: نسل‌کشى یا ضرورت جنگی؟ - یادداشتی از محمدرضا دبیری، پژوهشگر تاریخ روابط خارجى برای دیپلماسی ایرانی" است که در سایت "دیپلماسی ایرانی" و در تاریخ جمعه 17 ارديبهشت 1389 درج شده است و نمود کاملی از غرض ورزی و نژادپرستی صلیبی دیپلماسی ایرانی در سدۀ اخیر در حمایت مطلق از ارامنۀ جنایتکار صلیبی و ضدیت با تورکان مسلمان تورکیه و دو آزربایجان است:

http://www.irdiplomacy.ir/fa/page/7459

  آری به قول مولانا شاعر بزرگ جهان تورک در مثنوی معنوی: "چون غرض آمد هنر پوشیده شد/ صد حجاب از دل به سوی دیده شد"

خوشبختانه بازار وجدان فروشی در میان فارسی نویسان ایرانی چندان هم خالی از رخنه و آسیب نیست. اردیبشهت امسال با کمال ناباوری و حیرت شاهد بودیم که در سایت رسمی و پربازدید ایرانی به نام "عصر ایران" نویسنده ای زنده دل و باوجدان و شجاع به نام "سعید افشار" مقاله ای با نام بامسمای «شوی سالانه "نسل کشی ارامنه": تحریف تاریخ و هیزم بر تنور نفرت» که در تاریخ 4 ارديبهشت ۱۳۹۴  24 April 2015 یعنی درست زمان برپایی شوی سالیانۀ نژادپرستانۀ ارمنیها در تهران منتشر شد با ارائۀ مستندات متقن تاریخی پرده از ظلم و سیاهکاری این صلیبیهای متظاهر و مزوّر و ظالم برداشت. خواننده محترم از تعداد و محتوای کامنتهای این مقالۀ خوب می تواند به حساسیت وجدان ایرانی در قبال مسئلۀ نسل کشی تورکان آزربایجان جنوبی به دست ارامنه و آسوریان صلیبی (جیلوها/ جلوها) و واکنش آنها در مقابل سکوت سیاه نژادپرستانۀ صلیبی ضد تورک صد سالۀ اخیر مدیای رسمی دولتی فارسی- ایرانی، هم پهلویها و هم جمهوری اسلامی ایران دربارۀ این نسل کشی اشکار ملت تورک آزربایجان جنوبی در سال 1918 م. به گونه ای که در کتابهای درسی و رسمی و دانشگاهی فارسی به صورت ابلهانه ای حتی یک پاراگراف درمورد این فاجعۀ بزرگ نوشته نشده و نمی شود، پی ببرد:

http://www.asriran.com/fa/news/392883

اسناد و مدارک مسلم و قطعی و آرشیوهای جنگ جهانی اوّل موجود در تورکیه نشان می دهد که حقیقت مسلم و عریان تاریخی درست ضد آن است که رسانه های صلیبی و اکثر سایتها و وبلاگهای فارسی زبان نژادپرست ضد اسلام و ضد تورک در ایران و خارج از ایران تبلیغ می کنند. ارامنه ملت بی آزار و مظلوم نبوده و نیستند بلکه درست عکس این با پشتیبانی کامل تسلیحاتی و مالی روسیه تزاری صلیبی (بعد از انقلاب 1917م. با پشتیبانی شوروی بلشویک)، فرانسه، انگلیس، آمریکا، یونان و دیگر قدرتهای صلیبی ضد تورک دنیا، با ایجاد احزاب و دسته جات مسلح خونخوار شبه نظامی داشناک و هینچاک و با برنامه ریزی قبلی، در خاک تورکیه و آزربایجان شمالی و جنوبی مظلوم" به صورت مطلقاً ظالمانه اقدام به امحای نژادی کامل و نسل کشی تورکان مظلوم و بی پناه و بی سلاح و بی دفاع روستاها و شهرهای تورکیه و آزربایجان شمالی و جنوبی کرده اند. ابعاد این نسل کشی به رقم دهشتناک 2 میلیون و 500 هزار انسان تورک تورکیه ای و آزربایجانی (دو آزربایجان در دو سوی آراز) می رسد. هدف از این پاکسازیهای نژادی و قومی همانا "ایجاد کشور ارمنستان بزرگ"  در خاک تورکیه و دو آزربایجان (شمالی و جنوبی) بود که جنایتکاران روس، انگلیس، فرانسه، آمریکا (متفقین) با شکست ارتش عثمانی در جنگ جهانی اوّل آن را به ارامنه وعده داده بودند و در پی ان بودند که با نسل کشی کامل تورکان آزربایجانی در دو سوی آراز این ارمنستان را هر چه می توانند بزرگ و باعظمت سازند.

همان گونه که در همین مقاله با ذکر جزئیات و شواهد مسلم تاریخی خواهیم خواند، تعداد قربانیان غیرنظامی و بی دفاع تورک و در تورکیه کنونی در اثنای سالهای جنگ جهانی اول در ابتدای قرن بیستم میلادی به دست دستجات ظالم و جنایتکار صلیبی ارمنی به قتل رسیده اند، بیش از نیم میلیون نفر (حدود 523 هزار و 105 نفر) بوده است. ارمنیهای صلیبی با خیانتی تاریخی  با پشتیبانی روسها در کلیۀ شهرها و روستاهای شرق عثمانی جبهه ای تازه ای، علاوه بر جبهۀ خونین غرب عثمانی (چاناق قالا و غیره)، علیه مردم بی دفاع و بی سلاح روستاهای آن کشور به راه انداختند که جزئیات کامل و دردناک این خیانت و جنایت و خباثت بزرگ در مقاله ای زیر آمده است.  این شورش و خیانت بزرگ علیه دولت عثمانی و هموطنان مسلمان تورکیه سبب شد که آن دولت به ناچار و از بیم نابودی کامل ملت تورک و کشور عثمانی (تورکیه فعلی) اقدام به اعزام سرباز و "تهجیر" (کوچ دادن اجباری) ارمنیهای جانی خائن و خبیث ضد تورک و ضد یهود و ضد انسان کند که از قضا همین تهجیر، دستمایه ای برای قدرتهای صلیبی غرب و پانفارسهای نژادپرست ضد تورکِ نوکر آنها در ایران و خارج از ایران فراهم آورده است تا عقده های کهنه و کینه های نژادپرستانه شان را علیه تورکان مظلوم مسلمان باز و تلافی کنند. نگاهی کوتاه به مقاله های پانفارسهای صلیبی ارمنی پرست و ضد تورک در سایتها و وبلاگهای داخل و خارج ایران نشان می دهد، که این هموطنان مغرض و خائن و بدبخت ما علی رغم مسلمان زاده و هموطن بودن، حتی از اذعان به حقایق مسلم تاریخی، که اسناد و کتابهای زیادی در اثبات آنها در ایران و خارج از ایران چاپ شده و در دست هست، مثل جنایتهای موحشی که جنایتکاران صلیبی ارمنی و آشوری (جیلو/ جلو) در حین تهجیر و واردشدن به ایران و شهرهای و روستاهای مختلف آزربایجان غربی، با حمایت کامل تسلیحاتی و مالی و جانی روسها، فرانسویها و امریکاییها (اتحادیه ضد تورک صلیبی جهان) علیه اهالی مظلوم، غیرنظامی و بی دفاع تورک اورمیه، سلماس، سولدوز (مهاباد جعلی)، بیناب (بناب) و خوی روستاهای مظلوم تورک نشین آزربایجان غربی کنونی به مدت شش ماه  یعنی از اول اسفندماه سال 1296 هـ. ش الی اواخر مردادماه 1297هـ. ش (1918م.)  انجام دادند و بیش از 300 هزار انسان تورک آزربایجان جنوبی را اعم از نوزاد و کودک و نوجوان و دختر و پسر و زن و پیرمرد را بعد از غارت روستاها و شهرهایشان بی رحمانه و به روشهای صلیبی به قتل رساندند، خودداری می کنند و بالعکس با نوشتن مقاله های بسیاری می کوشند که چهرۀ سیاه و کریه و ظالم و جنایتکار صلیبی و ضد تورک و ضد انسان، به زعم خودشان "همنژادان همخون آریایی ارمنی" خودشان را با لطایف الحیل بپوشانند و در این راه حتی از خیانت آشکار به هموطنان غیور آزربایجانی خودشان که تا کنون وفادارانه و صادقانه و فداکارانه همواره پاسدار مرزهای ایران بوده اند، و در سالهای اخیر هفته ای نبوده است که چند جوان سرباز تورک آزربایجانی در آزربایجان غربی و کوردیستان، به دست جانیان تروریست کورد احزاب پژاک، پ.ک.ک.، کومله، حزب دموکرات کوردیستان ایران و.. شهید نشوند،  در تبیین و گزارش وارونه و جعل شده و ناقص و مسخ شدل تاریخ ابایی ندارند. در میان این سایتها "ویکی پدیای فارسی" گوی سبقت را در نژادپرستی و تحریف و مسخ تاریخ به ضرر صلیبیهای ضد تورک و نژادپرست و جانی ارمنی و به ضرر ملت مسلمان و مظلوم تورک تورکیه و دو آزربایجان ربوده است. کافی است عناوینی چون "نسل‌کشی ارمنی‌ها" یا " قتل‌عام باکو" را در این سایت جست و جو کنید تا به عمق کینه و خباثت ضد تورک و ضد مسلمان این هموطنان فارسی زبان نژادپرست ضد تورک صلیبی یا ارمنیهای فارسی نویس پی ببرید.

دستجات تا به دندان مسلح ارمنی به روستاها و اهالی شهرها روستاهای تورکیه و آزربایجان شمالی و جنوبی حمله کرده اند. اهالی بی سلاح، غیرنظامی، بی پناه و بی خبر از همه جا و همه اهالی را از جنین داخل شکم مادران گرفته تا نوزادان، اطفال شیرخواره، کودکان، نوجوانان، پسران و دختران کوچک و نابالغ، زنان، پیرمردان، پیرزنان و در کشتن بی رحمانه این مظلومان کوچکترین رحم و شفقت انسانی نشان نداده اند بلکه با خونسردی کامل این انسانهای بی گناه و مظلوم و غیرنظامی را با انواع شکنجه ها و اعمال تجاوز جنسی با روشهایی به غایت دهشتناک و بی سابقه کشته اند. هدفشان از این قتل عامهای موحش صلیبی ایجاد هراس و ارعاب و وحشت در بین اهالی دیگر شهرها و روستاهای تورکیه و دو آزربایجان (آزربایجان ایران و آزربایجان شمالی) بوده است تا خانه ها و شهرها و روستاهای آبا و اجدادی شان را رها کرده و به ارمنیها بسپارند تا ارمنستان بزرگ بر روی خرابه های شهرها و روستاهای تورک نشین در عثمانی (تورکیه کنونی) و دو آزربایجان تشکیل شود. می دانیم که به علت جانفشانی و فداکاری بی نظیر ملت تورک تورکیه و اهتمام دولت عثمانی به ویژه فرماندهان تورک مسلمان قهرمان مثل "انور پاشا، نوری پاشا، طلعت پاشا، جمال پاشا و علی احسان پاشا و دیگران" ارمنیهای صلیبی و حامیان صلیبی شان نتوانستند به این هدف شوم خود در خاک تورکیه کنونی دست یابند. اما در آزربایجان شمالی مظلوم و تحت سلطۀ روسهای بلشویک در سال سیاه 1918م. توانستند در قسمت غرب آزربایجان شمالی و در ایروان تورک نشین و مسلمان نشین و بر روی خروارها گوشت و خون و استخوان و چربی سوخته و خاکسترشدۀ بیش از 300 هزار انسان تورک مسلمان آزربایجانی مظلوم و ویرانۀ سوخته ایالت مسلمان نشین و تورک نشین "ایروان و 211 روستای اطرافش" کشور ارمنستان را بسازند. و تحت حمایت تسلیحاتی و مالی و جانی کامل روسهای بلشویک در مارس 1918م. در شهرها و روستاها و مناطق باکو، شاماخی، قوبا، قره باغ (خان کندی، عسگران، ترتر، آغدام، دیزاق، شوشا)، زنگه زور شاماخی، نخجوان، لنکران، شکی، گنجه و ... با بی رحمی بی نظیری دو میلیون تورک مسلمان آزربایجانی را، سوای نیم میلیون تورک مسلمان تورکیه ای را که در مقالۀ حاضر تعداد و جزئیات نسل کشی آنها را نیز خواهیم خواند، نسل کشی و قتل عام کرده، ترسانده و نفی بلد و تهجیر کرده و روستاها و شهرها و مساجد عظیم تاریخی، قبرستانها و تمامی آثار تاریخی اصیل تورکان مسلمان را نابود کرده و سوزانده اند. شدت این قتل عامها به گونه ای است که تنها در شهر مظلوم "قوبا" گروه مسلح ۲۰۰۰ هزار نفره ارمنی در سال ۱۹۱۸م. ۱۳۲ هزار تورک آذربایجانی را به شکل بی رحمانه ای قتل عام نمودند که بقایای استخوانها و جمجه های این انسانهای مظلوم و بی دفاع و نگون بخت که در گوری دسته جمعی بر وری هم انباشته شده است، هم اکنون در این شهر به موزه ای با مدرکی متقن، سندی برای این جنایات دهشتناک تاریخی جلوی چشمان جهانیان است. گویی هنگامی که زور ارامنه و حامیان صلیبی روس، انگلیسی، فرانسوی آنها به تورکان عثمانی نرسید بهتر آن دیدند که این نیت پلید نسل کشی تورکان مظلوم و اشغال خاک آبا و اجدادی آنها و دادن آنها به ارامنه را در آزربایجان شمالی و جنوبی مظلوم به اجرا بگذارند که با دلاوری نیروهای مسلمان تورک موسوم به "اردوی اسلام قفقاز" که با اتحاد نیروهای مسلمان تورک عثمانی و تورک آزربایجانی تشکیل شد، و با جانفشانی و نبوغ نظامی فرماندهان شجاع پاک و قهرمان تورک تورکیه چون انورپاشا، نوری پاشا و علی احسان پاشا که به ترتیب به کمک تورکان مظلوم و مسلمان آزربایجان شمالی و جنوبی آمدند، نتوانستند به نیت پلیدشان، یعنی اشغال کامل دو آزربایجان با نسل کشی کامل میلیونها انسان تورک آزربایجانی دست یابند.

تعداد کل نسل کشیهای ارامنه در تورکیه و دو آزربایجان در اثنای جنگ جهانی اوّل، که باید آن را جنگی  به تمامی "صلیبی و تورک کش" نامید، به رقم عجیب و دهشتناک 2 میلیون و 500 هزار نفر می رسد که سهم تورکان غیرنظامی و بی دفاع تورک و در تورکیه، همان گونه که در مقالۀ حاضر خواهیم خواند، بیش از نیم میلیون نفر (حدود 523 هزار و 105 نفر) است و سهم تورکان مظلوم و بی دفاع و بی سلاح و بی خبر آزربایجان در دو سوی ارس 2 میلیون انسان ( حداقل 300 هزار نفر در آزربایجان جنوبی و 1 میلیون و 700 هزار نفر انسان در آزربایجان شمالی مظلوم) بوده است. پرداختن به مورد اخیر یعنی جنایات ارمنیها و روسها در دو سوی آراز، یعنی شرح این خون جگر، مجال و مقالات دیگری می طلبد و بیم اطالۀ مقالۀ کنونی هست. این مطالب و حقایق مسلم را بسنجید با مظلوم نمایی ارامنه و طرفداران نژادپرست پان ایرانیست آنها در ویکی پدیا و مقالۀ "قتل عام باکو" تا ببینید نژادپرستانۀ غرض ورزانه چه بر سر وجدان انسانها می آورد. جالب این که پانفارسها و پان ارمنیهای فارسی نویس این سایت، جنایات مخوفی را که ارمنیها با قتل عام بیش از 30 هزار نفر انسان بی دفاع تورک به سرکردگی استپان شائومیان ارمنی داشناک آدمخوار در مارس 1918م. در شهر "باکو" آفریده بودند به وارونه به تورکان نسبت می دهد! نژادپرستی آریایی فراماسونی صلیبی ضد تورک و ضد اسلام همین است. و به اصطلاح "شاخ و دم ندارد".

  و اما مقالۀ حاضر با نام “İşte Gerçek Soykırımcılar” "اینک نسل کشی کنندگان حقیقی" از صفحۀ اینترنتی “Gokturkler Dergisi” "گؤک تورک درگیسی" (مجله گؤگ تورکها) و بر اثر اسناد و مدارک مسلم تاریخی در جنگ جهانی اول موجود در تورکیه نوشته شده است و فقط به قتل عامهایی می پردازد که ارامنه با همکاری روسهای صلیبی و دیگر قدرتهای صلیبی درگیر در جنگ جهانی اوّل علیه انسانهای مظلوم و بی دفاع تورک تورکیه کنونی و منطقۀ خودمختار نخجوان که امروز جزو جمهوری آزربایجان و در آن اوان تحت قیمومیت عثمانی بود، انجام داده اند. حقایقی که در این مقالۀ مهم به آن اشاره شده است به وضوح دروغ پردازی ارمنیهای صلیبی و حامیان صلیبی و پان ایرانیست آنها را عیان می سازد و نشان می دهد که ملت ارمنی با خیانت به دولت متبوع خود (دولت عثمانی) و شورشهایی خونبار اقدام به نسل کشی جنایتکارانه ای علیه تورکان عثمانی (تورکیه) کرده است و تهجیر این ملت به هیچ وجه بی دلیل نبوده است و نباید به هیچ عنوان "نسل کشی" نام گیرد بالعکس ملتی که بنا به حقایق مسلم تاریخی زیر نسل کشی شده است، نه ملت ارمنی بلکه ملت مظلوم تورک بوده است. اصل مقاله را که به لهجۀ تورکی تورکیه ای نوشته شده است در آدرس زیر می توانید بخوانید:

https://www.facebook.com/GokturklerDergisi/posts/870865296288171:0

توجّه

از سایتها و وبلاگهای آزربایجانی مان برای بار دیگر می خواهم از سانسور نوشته های من که یک نویسندۀ ملتچی صادق و زحمتکش حرکت ملی آزربایجان جنوبی هستم  و از باندبازی و گزینشی و حذفی عمل کردن در عدم انتشار نوشته های من دست بردارند و نوشته های مرا نیز مانند نوشته های دیگر ملتچیها پخش کنند. چرا که این سیاست مذموم باندبازی و سانسور نوشته ها و عقاید و افکار ملتچیها، و گزینشی و باندی عمل کردن دربارۀ انتشار افکار و عقاید که متأسفانه چندسالی است در حرکت ملی ما رواج پیدا کرده است، هیچ فایده ای برای حرکت ملی ما نخواهدداشت و تنها ضررش این خواهدبود که بار دیگر توسط پانفارسها، پانکوردها، پان ارمنیها و دیگر حامیان صلیبی ضد تورکشان نسل کشی دیگر را در پی یک آشفتگی منطقه ای، جنگ منطقه ای یا جهانی یا هر اغتشاش و ناآرامی دیگر تجربه کنیم. تأکید می کنم من فقط برای سایت محترم "آذوح" و "امیر مردانی" مبارز صادق نمی نویسم، بلکه نوشته هایم را برای تمام سایتها و وبلاگهای مطرح آزربایجانی می فرستم و منتظر درج آن مثل سالهای طلایی 1385- 1389 هستم اما از رواج این سانسور و باندبازی نامیمون بعد از سال 1390 در سایتها و وبلاگهای آزربایجانی دچار حیرت هستم. از مدیران محترم سایتهای آزربایجانی با اصرار می خواهم که لطفا اگر مقاله های مرا درج نمی کنید پاسخی شایسته برای علت این کارتان بدهید. این کمترین کار برای فعالیتهای بی امان و بی مزد و منت من و امثال من خواهدبود. در ضمن در مقالۀ زیر چون اسامی شهرها و روستاها در نقشه های تورکیه در کتابها و مقاله های فارسی زبان غلط چاپ و معرفی می شود، خواسته ام اسامی اصیل تورکی آنها را به همراه اسامی جعلی فارسی هر دو و با علامت اسلش / بیاورم تا این تحقیق و سند مهم تاریخی بی عیب و نقص در اختیار خوانندگان محترم فارسی خوان قرار گیرد. با آروزی پیروزی برای حرکت ملی آزربایجان.

اوجالان ساوالان    12/02/1394 – 03/05/2015

 

 

 

 

و اینک نسل کشی کنندگان حقیقی

نسل کشی و امحای کامل نژادی انسانهای تورک در روستاهای تورکیه

در فاصلۀ سالهای 1906- 1922م. ( 1285- 1301 هـ.ش.) ارمنیها علیه مردم بی دفاع و غیرنظامی تورک شهرها و روستاهای آنادولو (شبه جزیرۀ آناتولی/ تورکیه امروزی) قتل عامهای بسیاری مرتکب شده اند. شدّت قساوت و بی رحمی و غیرانسانی بودن این نسل کشیهای نژادپرستانۀ صلیبی، با توجه به این واقعیت که ارمنیها به منظور محو کردن هرگونه آثار جرم و جنایت و پاکسازی کامل نژادی مناطق از تورکان، جسد انسانهای تورک را به همراه خانه های غارت شده شان می سوزاندند، چنان بوده است که آمار دقیق قربانیان غیرنظامی و بی دفاع تا به امروز معلوم نیست. اینها تعدادی از این جنایات ارامنه در آن سالهای سیاه است:

11 فوریه سال 1906 م. در "روان" (کشته شدگان در 25 روستا در نتیجۀ آتش افروزی و قتل عام)

17 دسامبر 1914م. در "الشکیرت" (استان آغری) (کشته شدگان در حملۀ مسلحانه و هجوم به روستاها)

1915 م. در "الازیغ" (کشته شدگان حاصل از شبیخونها و هجومها به روستاها)

1915م. " هیزان/ خیزان" (استان بیتلیس) (قتل عامهای اجراشده در روستاهای توابع خیزان)

1915م. "وان" (قتل عام بیش از 5200 انسان در روستاهای وان)

ژانویه 1915م. "موش" (امحای نژادی مردم دو روستا در نتیجۀ هجوم به آنها)

فوریه 1915م. "شاتاک" (محو کردن کامل 9 روستا به همراه ساکنان آنها)

9 مه 1915م. "بیتلیس/ بتلیس" (محو کردن کامل اهالی روستای "هوت")

9 مه 1915م. "بیتلیس" (کشته شدگان از مهاجران بی دفاعی که از دم تیغ گذرانده شدند)

ژوئن 1915م. "بیتلیس" (کشته شدگان هجومهای مسلحانه انجام شده به روستاها، 100 خانه)

مه 1915م. "وان" (کشته شدگان حاصل از شبیخون به روستاها)

11 مه 1915م. "ترابزون" (کشته شدگان روستاهای  "سورمنه"، "اوف" و "یورمه جیوار")

11 ژوئن 1915م. "وان" (قتل عام تمامی ساکنان 180 خانه در 2 روستا)

آگوست 1915م. "گواش" (استان وان) (کشته شدگان از اهالی روستاهای شهر گواش)

دسامبر 1915م. "موش" (کشته شدگان قتل عام تطبیق شده علیه زنان در روستاها)

20 ژوئن 1915م. "ماچکا" (استان ترابزون) (کشته شدگان حاصل از استیلای دسته های مسلح ارمنی بر شهر ماچکا)

22 مه 1916م. "وان" (کشته شدگان در ضمن تخلیۀ وان)

23 مه 1916م. "وان" (قتل عام  70 درصد اهالی نواحی ارچک و هاواسور)

11 ژوئن 1916م. "بیتلیس" (کشته شدگان حین اشغال بیتلیس به دست ارامنه و روسها)

11 ژوئن 1916م. "وان" (کشته شدگان روستاهای ناحیۀ "تیمار")

11 ژوئن 1916م. "باش کالا/ باش قالا/ باش قلعه" (استان وان) (کشته شدگان ناشی از قتل عامهای تطبیق شده علیه اهالی)

23 مه 1916م. "هینیس/ خینیس/ خینوس" (استان ارزروم) (کشته شدگان حاصل از اجرای قتل عام در روستاها)

3 ژوئن 1916م."دیار بکر" (ترور مأموران بی خبر و غیر نظامی دولت، 55 نفر)

مه 1916م. "ترجان" (استان ارزروم) (کشته شدگان حاصل از اجرای قتل عامها در روستاها، 30 روستا)

1918م. "تکمان" (قتل عام اهالی 2 روستا)

1919م. "قارص- ساری کامیش/ ساری قمیش" (کشته شدگان حاصل از شبیخونها و قتل عامها)

1919م. "قارص- ساری قمیش" (استان قارص) (کشته شدگان حاصل از حملات و قتل عامها، 1 روستا)

1919م. "قارص- ساری قمیش" (ربوده شدن و مفقود شدن جوانان تورک)

1919م. اطراف "قارص" (کشته شدگان با نیزه و گلوله همراه با سوزاندن انسانها، تعدادی چادر)

25 ژانویه 1919م. "اردهان" (کشتن پسران روستای "چوللو")

فوریه 1919م. "ایغدیر" (کشته شدگان همراه با شکنجه صدها انسان در گؤروللو")

مارس 1919م. حوالی "قارص" (کشته شدگان بر اثر شکنجه های مختلف، ساکنان 85 خانه)

مارس 1919م. "ساری قمیش" (استان قارص) (محو شدن یک روستا با تمامی اهالی اش در "کوچاک")

ژوئیه 1919م. "آرتوین" (کشته شدگان همراه با تعرض ناموسی و تجاوز جنسی)

ژوئیه 1919م. "بایزید" (شهر دوغو بایزید از استان آغری) (قتل عام زنان و کودکان)

آگوست 1919 م. "نخجوان" (انداختن جسد انسانها به "آراز/ ارس"، اهالی 3 روستا)

8 ژوئیه 1919م. "گولانتاب" (کشته شدگان حاصل از حملۀ مسلحانه به 2 روستا)

12 ژوئیه 1919م. "قارص" (کشتن تمامی اعضای یک خانواده)

16 ژوئیه 1919م. "بؤیوک ودی/ بویوک ودی" (قتل عام اهالی)

25 ژوئیه 1919م. "گومرو" (استان قارص) (کشته شدگان حاصل از آتش زدن روستای "کاراکیلیسه/ قارا کلیسا")

15 آگوست 1919م. "ارزروم" (کشته شدگان حاصل از قتل عام، ساکنان 30 خانه)

12 ژوئیه 1919م. "قارص" (کشته شدگان با اِعمال شکنجه، 2 خانواده)

12 آگوست 1919م. "قارص" (قتل عام کامل اهالی روستای "آشاغی کوتورلو")

12 آگوست 1919م. "قارص" (کشتن کامل اهالی مذکر "کاراکویون/ قاراقویون")

12 آگوست 1919م. "قارص" (کشته شدگان اهالی بر اثر حملۀ مسلحانه با توپ و تفنگهای مکانیزه/ مسلسل)

18 آگوست 1919م. "قارص" (قتل کامل اهالی مذکر "تاووس گؤلو")

31 آگوست 1919م. "ساری کامیش/ ساری قمیش" (کشته شدگان تعرض به "کارا حامزا/ قارا حمزه")

31 آگوست 1919م. "کاغیزمان" (استان قارص) (ربوده شدن بزرگان قصبه)

18 آگوست 1919م. "کاغیزمان" (کشتن اهالی با داخل کردن آنها به مسجد و آتش زدن آن)

سپتامبر 1919م. "کارااورگان" (کشته شدگان حاصل از هجوم به روستاها)

14 سپتامبر 1919م. "قارص- ساری قمیش" (کشته شدگان حاصل از اجرای هجوم به روستاها و جنگ)

1920م. "شوره گِل" (قتل عام اهالی 25 روستا)

1920م. اطراف "قارص" (کشته شدگان در روستاهای مختلف)

3 مارس 1920 "کوزان/ قوزان" (کشته شدگان همراه با تجاوز جنسی و با سر بریدن)

9 مارس 1920م. "زاروشات" (کشه شدگان در نتیجه حملات به روستاها و اعمال شکنجه ها)

16 مارس 1920 "کاغیزمان" (استان قارص) (کشته شدگان با گلوله های توپ و مسلسل)

24 مه 1920م. حوالی "قارص" (کشته شدگان در روستاها بر اثر هجومهای مسلحانه و اعمال شکنجه)

24 مه 1920م. حوالی "قارص" (کشته شدگان در روستای "چِچال" بر اثر شبیخون ارمنیها)

27 ژوئیه 1920م. شهرهای "اولتو- گؤله" (استانهای ارزروم و اردهان)(کشته شدگان بر اثر هجوم به 6 روستا، تماماً مذکرها)

3 دسامبر 1920م. "قارص" (کشته شدگان بر اثر کوچ اجباری)

نوامبر 1920م. "اریوان- قارص" (کشته شدگان در نتیجۀ حملات به روستاها)

و موارد دیگر

تاریخ، مکانها، آمار تخمینی و جزئیات کشته شدگان انسانهای غیرمسلح و بی دفاع تورک در جریان نسل کشی تورکان تورکیه در فاصلۀ سالهای 1910-1922م. (1289- 1301 هـ.ش.) که دستجات مسلح ارمنی آن را به اجرا گذاشته اند، چنین است:

1910م. "موش" 10 مقتول

1913م. در جریان قتل عام صومعۀ "آناک" در شهر "موش" 10 مقتول

21/2/1914 در شهرهای"قارص و اردهان" 30 هزار مقتول

فوریه 1915م. در جریان نبردهای "هاسکای/ هاس­کوی" (استان موش) 200 مقتول

فوریه 1915م. در جریان حملۀ مسلحانه به روستای "دوتاک" 3 مقتول

آوریل 1915م. در جریان حملات مسلحانه به روستاهی "وان" 120 مقتول

آوریل 1915م. در "بیتلیس" 29 مقتول

آوریل 1915م. در "مورادیه/ مرادیه" (استان وان) 10 هزار مقتول

آوریل 1915م. در "بیتلیس" و در جریان مظالم اعمال شده در روستای "ساوور" 29 مقتول

آوریل 1915م. در روستای "آباآغا" و قتل عام کامل اهالی روستا 1000 مقتول

آوریل 1915م. مقتولان از عشیرۀ "هاسانان" 20 هزار مقتول

9 مه 1915م. در "بیتلیس" 123 مقتول

مه 1915م. در "وان" 20 هزار مقتول

ژوئیه 1915م. "موش" مقتولان پیدا شده از یک چاه در روستای "آکچاما" 19 مقتول

آگوست 1915م. در اثنای تخلیۀ "موکوش" 126 مقتول

1915م. در نسل کشی تطبیق شده توسط ارمنیان روسها و قزاقها در "بیتلیس" 16 هزار مقتول

1915م. در "موش" 80 مقتول

1915م. "بیتلیس" در نتیجه اعمال قتل عام در ناحیۀ "اوچوم" شهر "هیزان/ خیزان" (استان بیتلیس) 113 مقتول

1915م. در "وان" 120 مقتول

1915م. قتل عامهای اجرا شده در "وان" و نواحی اطراف آن 5200 مقتول

1915م. قتل عامهای اجراشده در مناطق مختلف از "وان"  45 مقتول

1915م. "موش" مهاجران کشته شده توسط گروههای مسلح ارمنی 800 مقتول

1915م. قتل عامهای اعمال شده در بعضی از روستاها 150 مقتول

15/01/1916 بر اثر تعرض اشقیای ارمنی به "ترمه" (استان سامسون) 9 مقتول

01/04/1916م. در جریان مظالم اعمال شده در روستای "آشناک" از توابع "رشادیه" در "وان" 15 مقتول

8 مه 1916م. قتل عام غیرنظامیان فرارکننده از "بیتلیس" 10 هزار مقتول

9 مه 1916م. در حملات اجراشده به روستاهای "بیتلیس و محدودۀ آن 40 هزار مقتول

8 مه 1916م. در "وان" و "تاتوان" (استان بیتلیس) 1600 مقتول

8 مه 1916م. در "پاسینلر" (استان ارزروم) 2 هزار مقتول

8 مه 1916م. در "ترجان" (استان ارزروم) 593 مقتول

11 مه 1916م. در نتیجۀ قتل عام در شهر "ملازگرد" (استان موش) و روستاهای آن 20 هزار مقتول

11 مه 1916م. در قتل عامهای اجرشده در "وان" و روستاهای اطراف آن، 44 هزار و 233 مقتول

11 مه 1916م. در "بیتلیس" 12 مقتول

18 مه 1919م. ترور و قتل مدیر تلگرافخانۀ "عثمانلی زوپ" 1 نفر

22 مه 1916م. "وان" قتل عام محلۀ "شامران" 8 مقتول

22 مه 1916م. کشته شدگان توسط آلوده کردن زهر به غذاهایشان 8 هزار مقتول

22 مه 1916م. کشته شدگان کودک و زن با بریده شدن سرهایشان در ناحیۀ "دیر" در "وان" 1000 مقتول

22 مه 1916م. قتل عام "ارگل" و "آتیان" در "وان" 15هزار مقتول

22 مه 1916م.  در "وان" و "کؤپروکؤی/ کوپروکوی" 200 مقتول

22 مه 1916م. در "وان" 80 هزار مقتول

23 مه 1916م. در "ترابزون" 2 هزار و 86 مقتول

23 مه 1916م. در جریان نسل کشی اجرشده علیه یهودیان در روستای "سیل" در "وان" 300 مقتول

23 مه 1916م. در قتل عامهای روستاهای "ترابزون" 20 هزار و 86 مقتول

23 مه 1916م. زنان مقتول در جریان حملۀ مسلحانه به "اوف" (استان ترابزون) 5 مقتول

25 مه 1916م. مفقودشدگان قتل عامهای "بایزید" 14 هزار مقتول

مه 1916م. در جریان شبیخونها به روستاهای "موش" 500 مقتول

6 ژوئن 1916م. کشته شدگان در حملۀ مسلحانۀ ارمنیها به "سریر" 45 مقتول

6 ژوئن 1916م. کشته شدگان در حملۀ ارمنیها به شهر "شاتاک" 1 هزار و 150 مقتول

7 ژوئن 1916م. در "موکوش" و "سرهان" 121 مقتول

11/06/1916م. در جریان مظالم اجراشده در اشغال "بیتلیس" 12 مقتول

ژوئن 1916م. مقتولان بر اثر اعمال شکنجه ها در روستای "عابباس­آغا" در "وان" 14 مقتول

ژوئن 1916م. قتل عامهای اجراشده در "وان"، "اِدِرمیت"، "واستان" 15 هزار مقتول

5 آگوست 1916م. کشته شدگان حملۀ ارمنیها به "ارزنجان" و "تِرجان" 563 مقتول

5 آگوست 1916م. کشته شدگان در اثنای راندن انسانها از "پاسینلر" (استان ارزروم) 1000 مقتول

5 آگوست 1916م. بر اثر حملۀ مسلحانه به اسلکۀ شهر "تاتوان" در استان "وان" 1600 مقتول

14 آگوست 1916م. در روستاهای "بیتلیس" 311 مقتول

1918م. بر اثر حملات مسلحانه مختلف در شهر "هینیس/ خینیس" (استان ارزروم) 870 مقتول

1918م. در قتل عامهای مختلف در شهرستانهای "ایسپیر" (استان ارزروم) و "بایبورت" 150 مقتول

1918م. قتل عامهای اجراشده در روستاهای شهر "تِرجان" (استان ارزروم) 580 مقتول

25/01/1919م. سوء قصد به جان نمایندگان مجلس در "قارص"، "ساری قمیش" 9 مقتول

1919م. در "تیکسین" و "آغادوه" 5 مقتول

1919م. در "نخجوان" 4 هزار مقتول

6 ژانویه 1919م. قربانیان حملۀ مسلحانه با توپ و انواع شکنجه ها در "زاروشات" 86 مقتول

21 ژانویه 1919م.  بر اثر حملۀ مسلحانه به سربازان گشت و تحقیق عثمانی 2 مقتول

22 ژانویه 1919م. در "آنتِپ" 1 مقتول

25 ژانویه 1919م. در "قارص" 9 مقتول

26 فوریه 1919م. بر اثر حملۀ مسلحانه ارمنیها به اهالی در شهر "پوزانتی" استان "آدانا" 4 مقتول

18 مه 1919م. در شهر "عثمانیه" 1 مقتول

3 ژوئن 1919م. بر اثر حملۀ مسلحانه به عشیرۀ "عابباس کولو/ عابباس قولو" در شهر "ایغدیر" 8 مقتول

13 ژوئن 1919م. نزدیکی قریۀ "ایسیسار" شهر "پاسینلر" 3 مقتول

4 ژوئیه 1919م. در حملۀ مسلحانه به روستاهای شهر "آکچاکالا/ آقچا قالا/ آقچا قلعه" (استان اورفه) 180 مقتول

 5 ژوئیه 1919م. قتل به همراه شکنجه در "کاغیزمان" (استان قارص) 4 مقتول

7 ژوئیه 1919م. در "قارص" و شهر "گؤله" 9 مقتول

8 ژوئیه 1919م. بر اثر شبیخون ارمنیها به روستاهای "مسجیتلی/ مسجیدلی" 20 مقتول

19 ژوئیه 1919م. حملۀ مسلحانه به روستاهای "بولاکلی/ بولاقلی" 2 مقتول

19 ژوئیه 1919م. بر اثر حملات به روستاها در "پاسینلر" 2 مقتول

24 ژوئیه 1919م. حملۀ مسلحانه به رئیس شورای شهر و خانواده اش در شهر "کاغیزمان" در استان "قارص" 9 مقتول

ژوئیه 1919م. در اثنای عقب نشینی از شهر "ساری قمیش" (استان قارص) 695 مقتول

ژوئیه 1919م. حملۀ مسلحانه دستجات مسلح "آندرانیک" داشناک ارمنی به روستاهای "ساری قمیش" 803 مقتول

15 آگوست 1919م. کشته شدگان در "ارزروم" و بر اثر شکنجه های مختلف 153 مقتول

15 آگوست 1919م. کشته شدگان در "ارزروم" بر اثر ایجاد آتش سوزی و یا خفه کردن با دود 426 مقتول

آگوست 1919م. کشته شدگان بر اثر حملات مسلحانه مکرر ارامنه به روستاهای مختلف 2 هزار و 502 مقتول

سپتامبر 1919م. کشته شدگان در "آللاهواکبر/ الله اکبر" بر اثر شبیخون و یغمای ارامنه 3 مقتول

9 سپتامبر 1919م. در "اونیه" (استان اردو) بر اثر شکنجه 12 مقتول

14 سپتامبر 1919م. "ساری قمیش" 2 مقتول

06/11/1919م. در شهر "اولوکیشلا/ اولو قیشلا" (استان نیغده) همراه با درآوردن چشمهای قربانیان از کاسۀ سر 7 مقتول

11 نوامبر 1919م. در نبردهای خیابانی در شهر "کاهرامان­ ماراش/ قهرمان مرعش" 2 مقتول

نوامبر 1919م. در "آدانا" و با پرتاب کردن از قطار در حال حرکت 4 مقتول

7 دسامبر 1919م. در "آدان" و بر اثر درگیریهای مسلحانه 4 مقتول

1919م. قتل عامهای "تیکنیش- آغادوه" 5 مقتول

1919م. کشته شدگان با انفجار بمب و نیزه در شهر "کاهرامان­ ماراش/ قهرمان مرعش" 4 مقتول

1919م. کشته شدن تعداد کثیری از روستاهای "نخجوان" همراه با انواع و اقسام شکنجه ها 4 هزار مقتول

1919م. اعدام شدگان در "ساری قمیش" 9 مقتول

22 ژانویه 1920م. در "غازی­آنتپ/غازی‌عینتاب/ قازان تپ" 1 مقتول

1 فوریه 1920م. در "زاروشات" همراه با غرق کردن در آب 2 هزار و 150 مقتول

2 فوریه 1920 در حین فرار از "شوره گِل" 1 هزار و 350 مقتول

28 فوریه 1920م. در جریان حملۀ مسلحانه به سربازان اسیر در "پوزانتی" (استان آدانا)40 مقتول

10 فوریه 1920م. در "جیلیدر" و با شلیک کردن از تفنگهای مکانیزه (مسلسل) 100 مقتول

فوریه 1920م. در نتیجۀ قتل عامها در روستاهای حوالی "قارص" 561 مقتول

9 مارس 1920م. در "زاروشات" و با ردیف شدن جلوی گلوله ها (با تیرباران) 400 مقتول

16 مارس 1920 م. در "کاغیزمان" و با اشکال مختلف شکنجه ها 720 مقتول

22 مارس 1920م. "شوره گِل- زاروشات" قتل عام با روشهای متنوع 2 هزار مقتول

6 آوریل 1920م. در "گومرو" و با پایین آوردن از ترنها و به صف کشیدن و تیرباران 500 مقتول

28 آوریل 1920م. در "قارص" و با سلاح، 2 مقتول

5 می 1920م. در "قارص" با اعمال شکنجه ها، استفاده از بمب و حملات مسلحانه 1 هزار 774 مقتول

22 می 1920م. در "قارص" و با شبیخون 10 مقتول

مه 1920م. در "قارص" و با حملات مسلحانه 27 مقتول

2 ژوئیه 1920م. حملات اجراشده علیه مهاجرت کنندگان از "قارص- ارزروم" 408 مقتول

2 ژوئیه 1920م. "زنگه باسار" 1 هزار و 500 مقتول

2 ژوئیه 1920م. در "ارزروم" و به هنگام فرار همراه با به آب انداختن و غرق کردن 1 هزار و 500 مقتول

27 ژوئیه 1920م. کشته شدگان در "ارزروم" و با حملات مسلحانه 69 مقتول

آگوست 1920م. استان "ارزروم" در شهر "اولتو" و در نتیجۀ قتل عام اجرا شده علیه مهاجران 650 مقتول

آگوست 1920م. در "قارص" و با بستن به درخت و خفه کردن 18 مقتول

29 سپتامبر 1920م. در نتیجۀ اجرای قتل عام در 55 روستای شهر "زاروشات" 1 هزار 26 مقتول

7 سپتامبر 1920م. در قتل عامهای اعمال شده در روستاهای مختلف  شهر "دیگور" ایالت "قارص" 14 هزار و 620 مقتول

15 اکتبر 1920م. در قتل عامهای اجراشده در 99 روستای حوالی شهرهای "بایبورت" و "ارزروم" 1 هزار و 387 مقتول

17 اکتبر 1920م. در شهر "پاسینلر" 9 هزار و 287 مقتول

18 اکتبر 1920م. در قتل عامهای اجراشده در 64 روستای شهر "تورتوم" 3 هزار 700 مقتول

19 اکتبر 1920م. در "ارزروم" 8 هزار و 439 مقتول

20 اکتبر 1920م. در شهر "گؤله" 100 مقتول

26 اکتبر 1920م. قتل عامهای اجراشده با شکنجه های گوناگون در حوالی "قارص" 10 هزار و 693 مقتول

14 دسامبر 1920م. در قتل عامهای اجراشده در 18 روستای شهر "ساری قمیش" 5 هزار و 337 مقتول

28 اکتبر 1920م. در قتل عامهای روستاهای "آشکالا/ آش قالا" 889 مقتول

21 نوامبر 1920م. در نتیجۀ قتل عامهای تطبیق شده علیه اهالی بی دفاع در شهر "پاسینلر" 53 مقتول

29 نوامبر 1920م. در "زاروشات" 1 هزار و 26 مقتول

1 دسامبر 1920م. در نتیجه قتل عامها در روستاهای شهر "کوسور" 69 مقتول

3 دسامبر 1920م. کشته شدگان در نتیجۀ بمبها و با استفاده از نیزه در شهر "گؤله" 508 مقتول

4 دسامبر 1920م. در قتل عام روستاهای "کوسور" 122 مقتول

4 دسامبر 1920م. در شهر "زیتون" ایالت "قارص" با آتش افروزی 28 مقتول

4 دسامبر 1920م. در قتل عامهای اجراشده در 13 روستای شهر "ساری قمیش" 1 هزار و 975 مقتول

6 دسامبر 1920م. در قتل عامهای شهر "گؤله" 194 مقتول

7 دسامبر 1920م. در "قارص" و "دیگور" 14 هزار 620 مقتول

14 دسامبر 1920م. در شهر "ساری قمیش" 5 هزار و 337 مقتول

دسامبر 1920م. در شهر "اریوان" همراه با شکنجه 192 مقتول

1920م. در شبیخونهای اجراشده علیه زنان و کودکان بی دفاع تورک 600 مقتول

1920م. در "قارص" و با تطبیق انواع و اقسام شکنجه ها در روستاهای مختلف 3 هزار و 925 مقتول

1920م. در قتل عامهای روستاهای شهر "حارامی وارتان/ حرامی وارتان" 138 مقتول

1920م. در نتیجۀ شیوع قحطی و گرسنگی و قتل عامهای ارمنیان در "نخجوان" 64 هزار و 408 مقتول

1920م. قتل عامهای مختلف در روستاهای "نخجوان" 5 هزار و 307 مقتول

1920م. در شهر "گؤله" 600 مقتول

1920م. در "قارص" 3 هزار و 945 مقتول

فوریه 1921م. در شهر "زِنی باسار" 18 مقتول

21 نوامبر 1921م. در "ارزروم" و در جریان قتل عامهای اجرشده در 39 روستا 1 هزار 215 مقتول

1921م. در "نخجوان" و همراه با ربودن و شکنجه 12 مقتول

1921م. در "بایبورت" و با شکنجه 580 مقتول

1921م. در جریان شبیخونهای اجراشده علیه مهاجران در "آرپاچای" 148 مقتول

1921م. در در 24 روستای "کاراکیلیسه/ قارا کیلیسه" بر اثر تطبیق گرسنگی و فقر 6 هزار مقتول

مارس 1922م. "ماراش" 4 مقتول

تعداد کل هموطنان عثمانی کشته شده در جریان نسل کشی شورشیان ارمنی این است: 523105 نفر پانصد و بیست و سه هزار و صد و پنج انسان.

در سالهای پایانی جنگ جهانی اوّل هنگامی که منطقۀ "ارزنجان" از اشغالگران ارمنی و روس پس گرفته شد با منظره ای خوفناک روبه رو شدند.  بسیاری از تورکان منطقه همراه با خانه هایشان سوزانده و نابود شده بودند. نکتۀ جالب توجه و دقت این که اثبات شد که قبل از قتل هر انسان تورک علیه او شکنجه اجرا شده بود. به طوری که از اعضای تناسلی زنان تورک فشنگهایی بیرون آمد که در هنگام تجاوز جنسی و شکنجه آنها را در ارگانهای زنانگی شان فرو کرده بودند.

ارمنیها در روستاهای تورک نشین "ارزنجان" و به عرض و ناموس زنان و دختران روستاها تعرض کردند. حتی دخترکان 7-8 ساله نیز همراه با بزرگسالان مورد تجاوز وحشیانه جنسی قرار گرفته بودند. در بعضی از جاها به یک زن تورک، بیش از 30 مرد ارمنی تجاوز کرده بود.

واحد نظامی متشکل از 400 چپاولگر ارمنی در حالی که یونیفورمهای نظامی ارتش فرانسه را پوشیده بودند، به قصبۀ "دؤرت یول" وارد شد. خانه ها را غارت کرد و همه چیز را به یغما برد. آنچه باقی ماند تنها و تنها "یک دریاچه پر از خون" بود.

در داخل یک دره بیش از 500 زن و کودک به صورت خونخوارانه ای به قتل رسیدند. ارمنیها در "خینیسِ ارزروم" پس از این که هرگونه پستی و رذالتی را به عمل آوردند، بعد از این که یک طفل شیرخوارۀ تورک را زنده زنده جلوی چشم مادرش در آتش سرخ کردند، مادر را مجبور کردند تا از این کباب جگرسوز بخورد.

ارمنیها چهار مرد تورک را به صورتی کشتند که دستهایشان را در شکم پاره شده شان قرار داده بودند و ارگانهای تناسلی شان را بریده و در دهانشان فرو کرده بودند.    

ارمنیها در "وان" پیرزن شصت ساله ای را که شوهرش را کشته بودند پس از این که مورد تجاوز جنسی قرار دادند، هیزم روشن در ارگان زنانه اش فرو کرده و کشتند. در بعضی از جاها، جسد تورکهای کشته شده را جلوی سگها انداخته و خوراک سگها کردند.  

هم نسل کشی و قتل عام کردند و هم تمسخر و تحقیر...

در جنایتی دیگر، ارمنیها چشمهای یکی از چهار سرباز زخمی را که اسیر گرفته بودند، کندند و به او با استهزا گفتند: "بلند شو و ببین، آیا سرباز عثمانی می آید؟" سپس او را کشتند. پوست دومین سرباز را از طرف راست بدنش به گونه ای کندند که به صورت کیف و چمدان درآمد. سپس دستهای آن سرباز را داخل این چمدان خونین کردند و با تمسخر به او گفتند: "در داخل این چمدان پول پادشاهتان هست؟" او را نیز کشتند. آلت تناسلی سومین سرباز را بریدند و در دهانش فرو کردند و برای تحقیرش گفتند: "این شیپور را بزن، تا از سربازان عثمانی برای شما کمک بیاید" سپس او نیز کشتند. بدن چهارمین سرباز را با سمبۀ تفنگِ سرخ شده از 24 جا داغ کردند. جان این سرباز را سربازان روسی که به محل حادثه رسیدند، نجات دادند. (و سبب شدند هم او شاهد زنده ای برای این جنایات دهشتناک ارمنیها باشد). ارمنیها تورکان زیادی را با انداختن آنها به رودخانۀ "مورات/ مراد" خفه کردند و کشتند. در کف پاهای کشته شدگان نعلهای میخ شده به گوشت و استخوان دیده شد.

ارمنیها در جاهای زیادی زنان و اطفال تورک را در تکیۀ درویشان و مساجد پر کردند و سوزاندند و کشتند. از علمای اسلام، "شیخ عبدالقادر افندی" را در حالی که پوست پشت گردنش را کندند، به قتل رساندند. یک سرباز ارمنی گونۀ یک زن تورک را با داغ کردن کند و جدا کرد.

 ارمنیها در قتل عام هایی که در 7 فوریه 1918م. آغاز کرده بودند، در روز اوّل، هزاران انسان را کشتند. زنان و مردان مسلمان تورک را بعد از آن که لخت و عور در داخل حمام پر کردند، و پس از آن که کثیف ترین و پلیدترین کارها را روی آن به اتمام رساندند، همه را کشتند و حمام خون درست کردند. برای مثال، ارمنیها کشتن 1000 نفر انسان بی دفاع و اسیر تورک را در روز 26 فوریه شخصاً خودشان به سادگی اعتراف کردند.

   در حوالی شهرهای "موش"، "بیتلیس" و "پولومور" تورکان را در آخورهایی پر کردند و مانند چهارپایان بستند. و بر روی گاومیشها نفت مالیدند و آنها را آتش زدند و  ترکان نگون بخت بی دفاع را در معرض حملۀ آن حیوانات وحشت کرده و رمیده رها کردند و در آخورها را  بستند و چفت کردند و محل را ترک کردند. این انسانهای بدبخت در چنین حالی پیدا شدند.

دشمن نیز از این مظالم حیرت زده شد...

 مظالم اجراشده در چنان ابعاد وسیعی بود که قوای اشغالگر دیگر (روسها، فرانسویها، انگلیسیها و...) از چنین حوادثی شروع به ناراحتی و بی قراری کردند. سر فرماندهی روس جنایات دهشتناک و بی امان را که ارامنه بر سر مسلمانان بی دفاع آورده بودند، دیگر تحمل نکرد و گفت: " اگر به همۀ این جنایات یک جا پایان داده نشود، مجبور خواهیم شد در میان مسلمانان (تورکان)- برای دفاع از جان و ناموسشان- سلاح پخش کنیم".

در یک حادثۀ دیگر، "آلبایی گریانسوف" روس، به یک دختر جوان ارمنی، جنایاتی را که ارمنیها در صحن یک مسجد انجام داده بودند، نشان داد و انتظار داشت که آن دختر جوان از دیدن آن همه جنازۀ مردم بی دفاع، از طفل و زن و دختر و پیر و نوجوان، ناراحت و غمگین شود، اما بر خلاف انتظارش از این که آن دختر این جنایات را پسندیده و از دیدن جنازه ذوق کرده، شادی نموده و قهقهه سرداده بود، به شدت حیرت کرده و مراتب حیرت خود را از این سنگدلی آن دختر ابراز کرده بود.

 تورکها چه کردند؟

 آنچنان که  بر طبق اسناد قطعی معلوم و مسجل است، در آن سالهایی که جنگ جهانی اوّل دوام داشت، تمامی مردان و پسرانی که می توانستند سلاح در دست بگیرند، به ناچار برای دفاع از جان و ناموس و مال و خاک وطنشان در جبهه های نبرد غرب تورکیه (چاناق قالا و ...)  بودند. در چنین حالی، در پشت جبهه ها، (و در شرق تورکیه) تنها و تنها زنان و دختران، اطفال، پیران، زخمیها و معلولان مانده بودند. ارمنیها و روسها روستاها و قصبه های تورک نشین عثمانی (تورکیه) را در چنین ضعف و عدم هرگونه امکان برای دفاعی و امنیّت جانی یافتند و مظالم و شکنجه ها و جنایتهایی را بر روی انسانهای بی دفاع و غیر مسلح تورک به اجرا درآوردند که نه به عقل و نه به خیال انسان نمی تواند خطور کند.

منبع اصلی:

https://www.facebook.com/GokturklerDergisi/posts/870865296288171:0

    

Share/Save/Bookmark