(آزادی بیان و حق ابراز دیدگاه فارغ از تعلقات حزبی و شخصی، مهمترین اصلی است که جنبش دانشجویی آذربایجان در پی آن بوده، است و خواهد بود. این برگرفته از ذات متکثر و آرمانخواه جنبش است و بارزترین ویژگی و مشخصه ی آن به شمار می رود. تشکل آذوح نیز از بدو تاسیس خود و در تمامی نزدیک به شش سال فعالیت خویش تلاش خود را بر تحقق این امر داشته و به عنوان بخشی از بدنه ی عظیم و قدرتمند جنبش دانشجویی آذربایجان، تمامی هزینه ها را بر جان خریده است.

بیانیه ای که با امضای "گروهی از دانشجویان دموکرات تبریز" در سایتهای اینترنتی و گروههای ایمیل منتشر گردیده، از این قاعده مستثنا نیست. هر چند با استفاده از این امضا و پیش از این برخی بیانات دیگر نیز منتشر شده و به دلیل دارا بودن برخی تعابیر توهین آمیز در سایت درج نگردیده بود؛ بیانیه ی ذیل که در اعتراض به آذوح پخش شده علیرغم دارابودن برخی تعابیر بسیار تند، در سایت قرار می گیرد. در انتها ذکر برخی مسایل ضروری است:

1- علیرغم ادعای بیانیه، آذوح هیچگاه و در هیچ زمان و مکانی در ادعای نمایندگی کل جنبش دانشجویی آذربایجان نبوده است. با وجود اعتقاد به قدرت تشکیلاتی و ادعای اینکه بزرگترین گروه دانشجویی آذربایجان به شمار می رویم، این به هیچ وجه در معنای سخنگویی کل جنبش دانشجویی نیست.

2- دوستان نویسنده ی این بیانیه، مسلما متن بیانیه ی آذوح در مورد یکم مهر را به درستی نخوانده اند. یکی از پیشنهادات آذوح برای آن روز، عدم حضور در مدارس در یکم مهر است. این چه ربطی به تحصیل و علم و سوادآموزی دارد؟!. آیا اگر کارگری برای استیفای حق خویش یک روز را در اعتصاب به سر برد و بر سر کار حاضر نشود به معنای این است که وی می خواهد درب کارخانه ها را گل بگیرند و هیچ کس پس از آن کار نکند؟!

3- تعبیر "کوره های فرهنگ سوزی" دلایلی برای استفاده دارد. کوره، فارغ از هیزمش، گرمابخش است. همچنانکه مدارس در ایران نیز محل سواد آموزی اند. اما آنچه در این میان بسیار مهم است، هیزم کوره هاست، همچنانکه در مدارس نیز چگونگی حضور شاگردان است. در ایران، "هویت" دانش آموزان "هیزم" مدارس گردیده و به بهای سوختن "زبان مادری"، دانش آموز سواد می آموزد. این دلیل استفاده از تعبیر "کوره های فرهنگ سوزی" است. باز هم برایمان سوال ماند که این، چه ربطی به مخالفت با تحصیل علم دارد؟!

آذوح)

نکاتی درمورد بیانیه آذوح به مناسبت روز بازگشائی مدارس

گروه آذوح که خود را به عنوان جنبش دانشجویی آذربایجان معرفی کرده و معلوم نیست که چرا دیگر تشکل های دانشجویی آذربایجان از نظر آن ها از این عنوان محروم گشته اند و به دنبال مصوبه ی کدام کنگره و یا رفراندوم باصلاحیتی خود را به یکباره سخنگوی تمامی نحله های فکری جنبش دانشجویی آذربایجان و محور عالم دانسته،در بیانیه ی مورخ 27شهریور 90 و با عنوان "بیانیه ی جنبش دانشجویی آذربایجان- آذوح به مناسبت بازگشایی مدارس، نسل کشی معنوی ملل غیرفارس در ایران" منتشر ساخته است.

پر واضح است که در این بیانیه به ده ها درد معالجه نشده ی آذربایجان پرداخته شده که مخالفتی با ابراز درد و ارائه ی طریق برای معالجه ی آن نمی تواند وجود داشته باشد و این نوشته هم با صداقت تمام این مورد را لحاظ کرده است.

اما در بیانیه ی مورد بحث، مدارسی که در روز اول ماه مهر گشوده می شوند کوره های "فرهنگ سوزی " نام گرفته اند!

هر انسان عاقلی می تواند از این ادعا این استنباط بسیار ساده را بکند که اصلا بازشدن مدارس خوب نیست و چه بهتر که بسته بمانند و گویا که میزان " فرهنگ سوزی" در میان کسانی که تحصل می کنند ولو به زبان فارسی و... ، از کسانی که به دلایل مشکلات اقتصادی و کم و بیش فرهنگی ابدا بدین مدارس راه نمی یابند، بیشتر است و نتیجه این که بی سوادان بیشتر حامل فرهنگ آذربایجان هستند و باسوادان که فرهنگشان دراین نوع مدارس سوخته، کمکی به ارتقاء فرهنگی آذربایجان نمی کنند؟!

اگر این نتیجه گیری محصول این موضعگیری و منطق آرایی این دوستان دانشجویی که خود را به عنوان کل جنبش دانشجوئی آذربایجان می دانند شامل حال این ها هم بشود که با نوشته ی خود عملا نشان داده اند که  باید بشود و می شود، چرا ما باید به حرف این باسوادان که با تحصیل در این مراکز فارس زده عنوان دانشجویی کسب کرده اند و ناقل فرهنگ آذربایجانی بادعای خود نیستند، گوش بدهیم؟

سئوال جالبی است دوستان شما چنین فکر نمی کنید؟

راست گفته اند که بد مطرح کردن مشکلات یک ملت ، ضررهایی به مراتب بیشتر از عدم طرح آن دارد و کار آذوح دقیقا درخدمت به شق اول قضیه مربوط است و درست تر این که  طرح ایده ی به خوبی پخته نشده بدتر از عدم طرح آن است و افتضاح به بار می آورد چنان که در مورد آذوح عمل کرده است.

این دوستان برای درست کردن ابرو ، چشم را کور کرده اند و علنا از مردم می خواهند که تا حصول نتیجه ی قطعی برای بازشدن مدارس ترکی، در خانه بمانند و با بیسواد ماندن "فرهنگ سازی" بکنند و آیا این عین ارتجاع مطلق نیست و اگر نیست پس چیست؟

گروهی از دانشجویان دموکرات تبریز

http://solgunaz.com/General/396.htm