اینروزها شاهد برخی جسارتهای غیر دیپلماتیکی رسانه های ترکیه علیه آزربایجان هستیم. روزنامه حریت ترکیه، با گستاخی بیشرمانه استان قره باغ تورک اشغال شده توسط ارمنستان نامسلمان را منطقه ارمنی نامید! و با این دروغ آشکار، قصد اخاذی ترکیه از جمهوری آزربایجان شمالی را نشان داد. تورکیهاردوغان نخست وزیر ترکیه نیز در پذیرائی از تروریسم کردی در دیاربکر، شهرستان ساوجبلاغ (مهاباد) را کردستان نامید! تا از جیب آزربایجان به کردان احسان کند و بدین طریق با کردان نمک نشناس مثلاً که طرح صلح امضاء کنند!

تمام ایرانیان چه تورک و چه فارس همه میدانند که کشور فقیر ترکیه تا دیروز زیربار بدهی میلیاردی کمرش خم بود. تنها درآمد توریستی ترکیه را مسافران ایرانی که بیشترشان تورکان آزربایجانی بودند تشکیل میداد. پلیس ترکیه نیز روز روشن از مسافران ایرانی رشوه میگرفت و خرجش را تأمین میکرد. اما ترکیه روش درآمد جدیدی کشف کرده و آنرا هم شوونیسم فارس یادش داده. ترکیه با فروش حقوق مادی معنوی آزربایجان جنوبی و شمالی به شوونیسم فارس و تروریسم کردی، به درآمدهای میلیاردی میرسد.

سفر آبرو بر باد ده عبدالله گل رئیس جمهور ترکیه به ارمنستان برای تماشای مسابقه فوتبال، نشان داد که ترکیه قصد نزدیکی به ارمنستان را دارد و آزربایجان را خواهد فروخت. اما به یاری الله، عبدالله گل دست خالی برگشت. زیرا ارمنستان میخواست که ترکیه موضوع نسل کش ارامنه را بپذیرد و به ترکیه غرامت و خاک پس بدهد. اگر نسل کشی ارامنه در زمان عثمانی پذیرفته شود، ترکیه باید هم خسارت و هم خاک به ارامنه دهد. استانهای دیاربکر و وان، ارمنی نشین بودند که امروزه کردان فاتح در آنجا می زییند. ترکیه بدروغ میگوید که قصدش از به رسمت نشناختن ارمنستان بخاطر اشغال قره باغ است! در حالیکه دروغ میگوید. اگر ترکیه بخاطر اشغال قره باغ توسط ارمنستان با آنان قطع رابطه کرده، جواب دهد

۱ . پس چرا عبدالله گل برای آشتی با ارمنستان به ایروان رفته بود؟

۲ .  چرا روزنامه حریت، قره باغ را خاک ارمنی نامید؟

۳ . چرا دولت ترکیه نسل کشی خوجالی را رسماً نمی پذیرند؟

آنچه مشخص است که ترکیه نمی تواند هیچوقت با ارمنستان آشتی کند زیرا اصرار دولت ایروان به نسل کشی ارامنه در عثمانی مانع این آشتی خواهد شد. و اگر این نسل کشی پذیرفته شود، ترکیه باید هم خسارت مادی و هم استانهای دیاربکر و وان را به ارامنه دهد. مثل روز روشن است که ترکیه بخاطر منافع خودش نمیتواند با ارمنستان آشتی کند ولی زیرکی کرده به آزربایجان منت بیخودی می گذارد.

سفر عبدلله گل به آزربایجان جنوبی به شهرهای تبریز و اورمیه، سر و صدای زیادی بپا کرد که مثلاً ترکیه میخواهد ناسیونالیسم تورکی را در ایران تقویت کند. فارسها بسیار ترسیده بودند و نگران بودند که توجه ترکیه به آزربایجان جنوبی، تمایلات استقلال طلبی آزربایجان جنوبی را شدیدتر کند. اما دولت اسلامگرای ترکیه در واقع از این ماجرا بعنوان یک فرصت تجاری استفاده میکرد. رژیم آخوندی ایران که از نزدیکی ترکیه به آزربایجان جنوبی ترسیده بود، مجبور شد که کیسه بخشش را شل کند و ۱۸ میلیارد دلار طلا به کشور ترکیه حق السکوت دهد تا ترکیه از حقوق معنوی آزربایجان جنوبی دفاع نکند. ترکیه با سرنوشت آزربایجان جنوبی تجارت میکند و جیبش را پر میکند و شاهد هستیم که چگونه در برابر شوونیسم فارس خوش خدمتی میکند. عبدالله گل در سفر به اصفهان برای مداحی از قوم فارس گفت که شهر اصفهان زیباترین شهر جهان است! اما چرا نگفت که اصفهان هرچه دارد به یمن صفویه تورک است؟؟

اما اینبار ترکیه از خط قرمز آزربایجان فراتر رفته. عبدالله گل رئیس جمهور ترکیه تا حدودی میانه رو است ولی نخست وزیر ترکیه رجب اردوغان بسیار افراطی و ماجراجوست. رجب اردوغان برای ساکت کردن کردان تجزیه طلب ترکیه میخواهد که به آنها رشوه دهد و این رشوه را از خاک و میراث آزربایجان جنوبی میدهد! با کردستان نامیدن شهر ساوجبلاغ (مهاباد جعلی) میخواهد که در خیال خام خود خاک آذربایجان جنوبی را به کردستان بفروشد تا بدون دادن امتیازی از جیب ترکیه، تروریسم کردی را در ترکیه ساکت کند!! رجب اردوغان بداند که دارد از خط قرمز آزربایجان فراتر میرود. ترکیه با پول ایران که در حقیقت پول آزربایجان جنوبی است زندگی میکند والا با صادرات چند شیشه مربا و انجیر خشک، نمی تواند آن کشور را اداره کند. ترکیه بداند که ایران دیر یا زود تجزیه خواهد شد و ترکیه با کشور آزربایجان جنوبی همسایه خواهد بود. آیا آن موقع حیا خواهند کرد تا بصورت آزربایجان جنوبی نگاه کند؟ اگر آزربایجان تجارتش را با ترکیه متوقف کند، ترکیه ورشکسته میشود و صادرات مربا، انجیر خشک و چند تا لباس نمی تواند اقتصاد ترکیه را نجات دهد. حتی بیشتر توریستهای ترکیه را تورکان آزربایجان جنوبی تشکیل میدهد که در ترکیه به آنها توریستهای ایرانی میگویند! تنها نقطه ضعف آزربایجان فقط مسیر ترانزیت به اروپا است که از خاک ترکیه میگذرد. اگر آزربایجان مسیر دیگری را جایگزین کند، میتواند به حیات اقتصادی خود ادامه دهد ولی ترکیه ۱۰۰% ورشکسته میشود. بیش از ۷۰% درآمد ترکیه از آزربایجان شمالی و جنوبی تأمین میشود. دولت اسلامگرای ترکیه بداند که دارد از خط قرمز آزربایجان فراتر میرود. خاک آزربایجان قابل معامله نیست و ترکیه اگر نتواند حرمت خویش را نگه دارد و تمامیت ارضی آزربایجان را قبول کند، آزربایجان میتواند قطع رابطه کند و این ترکیه است که بازنده خواهد شد.

برای اینکه رهبران اسلامگرای ترکیه بدانند که آیا شهر ساوجبلاغ (مهاباد جعلی) خاک آزربایجان تورک است نه خاک کردستان، آنها را به خواندن کتاب تاریخ دعوت میکنم. اینجا اشاره مختصری میکنم به نسل کشی مردم مظلوم تورک آزربایجان توسط کردان طایفه شیکاک (همان طایفه مسعود بارزانی تروریست) که در کتب تاریخی نوشته شده

سید احمد کسروی چنین مینویسد:

چنانکه گفتیم در همین روزها در پیرامون ساوجبلاغ (مهاباد) نیز آشوب و ناایمنی می بود و کردان عثمانی از آنسو پیش آمده در آبادیها کشتار و تاراج میکردند”. (تاریخ مشروطه ایران – جلد اول – صفحه ۴۲۵)

در آذربایجان چنانکه گفتیم جنگ از دو جا آغاز شد که یکی از مرز بازرگان و از سوی ارومی و دیگری از مرز بانه و سوی ساوجبلاغ بود”. (تاریخ هیجده ساله آذربایجان – جلد دوم – صفحه ۶۰۰). (می بینیم که در زمان کسروی شهر بانه جزئی از خاک آذربایجان بود)

در پیرامون ارومی گذشته از داستان روس و عثمانی، کردان و آسوریان مایه گرفتاری دیگری بودند. کردان بتاخت و تاز خو کرده همیشه چشم براه فرصتی می نشستند که بیرون ریزند و هر آبادی که بجلوشان آمد تاراج کنند ….  در مهر ماه که هنوز عثمانی بجنگ در نیامده بود، کردان رشته ایمنی را گسستند و روز هشتم آبانماه بود که دسته های انبوهی از ایشان ناگهان از کوههای خود سرازیر شده و از مرز ایران گذشته به آبادیهای خاک ایران ریختند و بی آنکه جدائی در میان سنی و شیعی و مسلمان و آسوری گزارند، ده دیه را تاراج کرده و از کشتار نیز دست باز نداشتند. آسیب دیدگان پریشان و نالان بشهر ارومی ریختند و کردان تا دیری در آن پیرامون چیره بودند”. (تاریخ هیجده ساله آذربایجان – جلد دوم – صفحه ۵۹۹). (ملاحظه میکنید کسروی میگوید که کردان از خاک عثمانی به آذربایجان ریختند و به تاراج و کشتار مردم پرداختند)

کردان در آبادیهای بیرون ساوجبلاغ (مهاباد) آنچه توانستند دریغ نگفتند. آبادیها را ویران گردانیده، کسان بسیاری را خون ریختند. سپس بیشرمی را از اندازه گذرانیده، به فرمانفرما پیام فرستادند که شهر را بما بازگزار و برو …. با این حال کردان کاری از پیش نبرده، باز گشتند. ولی در دیه ها همچنان تاراج میکردند و راهها را بسته بودند. (تاریخ مشروطه ایران – جلد دوم – صفحه ۵۳۹)

همینکه رفتن روسیان دانسته شد، سپاه عثمانی که در نزدیکی ها بودند رو به ارومی آوردند و پیشاپیش آنان کردان با انبوهی سی هزار تن نوشته اند، از کوهستان فرود آمده و دسته ای از آنان در روستاها پراکنده شده و بتاخت و تاراج پرداختند و یک دسته بزرگی رو بشهر آوردند … کسی برای نگهداری شهر (ارومی) و جلوگیری از کردان نبود و بی آنکه جنگی رو دهد بدرون آمدند و دست بتاراج گشاده و دو روز و دو شب بازار تاراج و آشوب را گرم داشتند تا از پشت سر رشید بیک فرمانده عثمانی با سپاه خود رسید و از تاراج و آشوب جلوگیری کرد و چند تن از کردان را با تیر کشت. تا چند روز که رشید بیک در شهر بود آرامش روی داد و مردم چه مسیحی و چه مسلمان آسوده بودند. (تاریخ هیجده ساله آذربایجان – جلد دوم – صفحه ۶۰۷)

سپس کردان یغماگر به دیه ها رو آورده و تاراج و کشتار دریغ نداشتند …. مردان را دو نیم کرده اند، زنان را پستان بریده اند، کودکان را به رودخانه زنگبار انداخته اند. هر کس نام این انجمن را بر زبان میراند، زبان او را می برند. می گوید از این زبان بریده ها بسیار است. در این جمله ها اگر هم گزافه گوئی بکار رفته، نتوان گفت که پاک دروغ است، زیرا دژخیمی و ستمگری این کردان بی اندازه می باشد و چون لگام آنان را رها کرده بجان بیدست و پایان اندازند، هیچ ستمی دریغ ندارند”. (تاریخ مشروطه ایران – جلد اول – صفحه ۳۶۳). (ملاحظه میکنید که کردان مهاجر، مردان آذربایجان را دو نیم میکردند، پستان زنان را می بریدند، کودکان را زنده زنده در رودخانه می انداختند و زبان مشروطه خواهان را می بریدند! آری کردان … این چنین در آذربایجان ساکن شده اند)

بدینسان سلماس و ارومی بار دیگر گرفتار شد و هر روز تلگراف های ناله و فریاد از مردم بیچاره میرسید. مردم لکستان دست بهم داده به کردان راه نمی دادند ولی هر روز بیم تاخت میرفت و پیاپی به تبریز نامه نوشته و چاره می طلبیدند. (تاریخ هیجده ساله آذربایجان – جلد دوم – صفحه ۸۳۲)

در ماکو چنانکه گفتیم کردان دیه ها را تاراج می کردند و بمردم از گزند و آسیب دریغ نمی گفتند و هر زمان یک آگاهی اندوه آور دیگری از آنجا میرسید …. در ارومی در نتیجه گفتگوی مرزی که با عثمانیان در میان می بود و دسته های سپاه ایشان از مرز گذشته و بخاک ایران درآمده بودند. کردان در آنجا نیز فرصت یافته و بتاخت و تاز پرداخته، دیه ها را کشتار و تاراج می کردند. بیچاره روستاییان که گزند و آ سیب فراوان می دیدند”. (تاریخ مشروطه ایران – جلد اول – صفحه ۳۹۹)

آقای رجب اردوغان بدان که همان مسعود بارزانی تروریست که از طایفه کردان شیکاک است و دستهایش بخون مظلوم تورکان آزربایجان جنوبی آلوده شده مسئول نسل کشی مردم آزربایجان جنوبی است. آقای رجب اردوغان اگر میخوهی با تروریسم کردی طرح دوستی ببندی باید با آزربایجان وداع کنی. دوستی با کردان تروریست کاملاً موقتی ست زیرا آنها به هیچ عهدنامه ای وفادار نیستند و شما تنها خواهید ماند. آقای رجب اردوغان اگر ماجراجویی میکنی، بکن ولی با خاک آزربایجان جنوبی تجارت نکن. اینرا بدان که طرح صلح شما با کردان کاملاً موقتی است و دیر یا زود جنگ بین شما دوباره آغاز خواهد شد ولی شما دارید از آذربایجان دور میشوید. این خط قرمز ماست و کاری نکن که بعد از تجزیه ایران و استقلال آزربایجان جنوبی، ما راه ترانزیت شما به آسیا را ببندیدم. آقای رجب اردوغان تمامیت ارضی آزربایجان خط قرمز ماست.

آتابای همدانی از کشور آزربایجان جنوبی