گون لرین بیرگونونده بیر دانا قارقا، جام جمین اطرافیندن یاواش یاواش،  تبریزین اوستونده اوچماقا باشلار. اوچار، اوچار یواسیندان اوزاقلاشار.

آشاغی یا باخار، هی اوز اوزونه دی یر: سیچیم، سیچماییم. اما به یه نه جاقی بیر کله تاپا بیلمز. گیدر، گیدر و خبری اولماز کی یوواسیندان چوخ اوزاقلاشیب.

 همی ده کی آرتیخ دا اوزونی ده ساخلاشتیرا بیلمیردی.

باخار آلت دا بیریسینی گورر، پارک تا قشه، قشه اوزانیپ. دی یر: آهان تاپتیم. هیه بابام، ماتحتی نین بوتووینی ایله بوشالدار طرفین تپه سینه کی شاپ پیلتی سسیندن،  شاه نعمت الله  ولی نین روحی بیله  دیسکینر.

یازیخ قالخار آیاقا بیر طرفدن بیر الیله باشین سیلر، و بیر طرفتنده  او بیری الینی بیزیم  قارقایا ساری توتوب، آغزینا گلنی اونا سوخوشتورار.

اما قارقانین هیچ  ده عینی خییالینه دییلدی و گوردیغی ایشینین  کیفی نی چیخاریردی کی بیردن بیره،  بیر آیری قارقا  دیم دی یینی  بیزیم قارقانین کله سینه نیشان آلیپ، نه کی گوجی وار،  وورار.  بیزیم قارقا اوزونی تاپاناجان،  آل بیر دانا داها.  ایکی سی ده ال به یخه ایدیلر کی سونون دابیزیم قارقا قیشقیریب دی یر:

 بیر ال ساخلا  گوراخ، نه ایلیسن، نیه یالان ییره سالدیریرسان، قرده شیم سنین دردین اوتون نه دیر.

:  سن الله ایشه بیر باخ، گیده نین اوزونه سن بیر باخ.  او بیری قارقا دی یرکی

بیزیم قارقا دی یرکی:  آغا بونلار نه سوزلر دی، هم دلیل سیز منه یوگورموسن همی ده توهین ایلیسن.

او بیری قارقا دی یرکی:

سن نه حقَی نن منیم محدوده مه اوچوپ، آدام لاریمین باشینا سیچیسان.

بیزیم قارقا بیر ساغینا ، بیر سولونا باخار، تازا اوندا گورر کی یوواسیندان نه قدر اوزاخلاشیب.  اما گینه ده هیچ اوزونی بیرذره ده  گوناهلی  گوسترمز.

اوبیری قارقا دان سوروشار:  مگر سن هاردانسان و بورا هارادیر.

 او بیری قارقا دی یرکی:

من آموزش پرورشین اطرافینده کی قارقالاردانام  و مقبره الشعرا دا بیزم محدوده میزدیر.

هله، سیزین باشیزا بوندان چوخ داها آغری ورمه ییم.

بو ایکی قارقانین داعواسی هیچ بیر شکیلده نتیجه یه چاتماز.  بیر بیرلرینین دیلینی قانمازلار.  

 :سونوندا، او بیری قارقا بیزیم قارقایا یوزونی چویریپ  دی یر

 باخ نوکرین اولوم، ایله بیر سنی، من هیچ جوره باشاسالا بیلمه یه جه یم.

بیزیم تک چاره میز قالدی، قالخ آیاقا بیرلیک ته اوچوب،  گیده ک  باغ شومالا، باش قارقانین دفترینه. بیزیم قارقا  سالار چیخار، اوز اوزونه دی یرکی:

هر حالی ده بو گیده حاقلی دی، مسیله نی بونون الینه وررسم، منیم ایشیم یاشدیر.

ان یاخشی سی بودورکی قبول ایلی ییم و اونونلا گیدیم، هر نه اولسادا من  آدام باشینا سیچمیشام و بیر خیر ایش گورموشم. باش قارقا منی چوخدا جزالاندیرماز.

.ایکی سی ده بیرلیک ته  گیدر لر باش قارقانین دفترینه

. باش قارقا بونلارین مسئله سینی ایشیدیپ، هی دوشونر سالار، چیخار وفیکره گیده ر

بو اثنا دا، او بیری قارقا گورر،  باش قارقانین بو دوشونمه سی چوخ اوزاندی، دی یرکی:

.حاج آقا نیجه دی تهران دا کی کلاغ الکلغا دن مصلحت آلاق

 :باش قارقا بیر آن عصب لشیب اونون اوستونه قیشقیریپ دی یرکی

کس سسین، او عالیجناب بیزی قویوپ بورا، بو میلتن باشینا ایله سیچاخ کی،

اوز دیلینده دانیشماخلارینی بیله یاددان چیخارسین لار. و  یوزونی چویرر بیزیم قارقا ی

.سوروشار:  اوغلوم باخ منیم ایشیم یوخ سن هاردا و کیمن باشینا سیچمیسان

.فقط ده گوروم، آدامین باشینا سیچاندان سونرا سنه دونوپ یامان ده دی، یا یوخ

بیزیم قارقا دی یرکی:   ده دی حاج آقا

 باش قار قا سوروشار.: نه ده دی

اما آدام ننه باجی یامان لاری ده میشدی بیزیم قارقا یا.

 اودا  اونلاری اوتان دیغیندان باش قارقا یا  دی یه می یه جاغینی  ایظهار ایدر.

باش قارقا دی یرکی:  اوندا ده گوروم بو یامان لاری تورکی دیلینده ایدی  یا فارسجا

بیزیم قارقا دی یر:   حاج آقا، فارسی و تورکی قاریشیق بیر شی لر دیدی.

باش قارقا بو جاوابی ایشیت دیغیندا، او  قدر سوینر کی دی یر:   احسنت سنه جام جم 

قارقاسی. باخ ایش بونا دی یللر، اوغلان بو کی لاپ دا بتر اولدی.  سونرا

یوزونو چویرر آموزش و پرورش محله سیندن گلن قارقایا و دی یر:

باخ، سیچان دا، بیله سیچار آدامین باشینا، ایله کی طرفین دیلیده بیر قاتما قاریشق دیله

دونوشر.  سن ده دور باس ایشی یه،  ساباح مدرسه لر آچیلیر، قورخما، اوقدر اوشاق باشی

معلیم باشی  وار کی، ایسته دیغین قدر باشلارینا سیچاجاقسان.

 دو کلاغ

یکی از روزها، کلاغی از اطراف جام جم  یواش یواش بر فراز شهر تبریز به پرواز در آمد.  پرید و پرید به حدی که از لانه اش کلی دور شد. پایین را نگاه کرد و به خودش گفت : برینم، نرینم

اما یک کله مناسب برای ریدنش پیدا نکرد. رفت  و رفت، غافل از اینکه از لانه اش دورتر و دورتر شده بود،  وهم اینکه خودش را هم دیگر نمی توانست نگه بدارد. آخر سر به حوالی مقبره اشعرا  رسید. نگاه کرد و آن پایین یکی را دید که قشنگ دراز کشیده.

گفت، آهان پیدا کردم. و همه ما تحتش را رو سر یارو چنان خالی کرد که از صدای شالاپش حتی  روح شاه نعمت الله ولی هم  به لرزه در آمد. ( این منطقه قبلا محل خانقاه مریدان شاه نعمت الله ولی بود که تخریب شد)

بیچاره بلند  شد و با یک دست سرش را تمیز کرد و دست دیگرش را به سمت کلاغ ما گرفت و هر چه از دهانش در می آمد نثارش کرد. اما کلاغه هیچ هم عین خیالش نبود و لذت کاری را که کرده بود را میبرد که، یک هویی کلاغی دیگر منقارش را به طرفش نشانه رفت و با تمام قدرت ضربه ای بر سرش وارد کرد.

تا خودش را پیدا بکند، یک ضربه دیگر نثارش کرد. هر دو، دست به یقه بودند که در نهایت کلاغ ما داد زد و  گفت: وا ایسا بینم، چکار می کنی ، واسه چی بیخودی دعوا راه انداختی. داداش من، آخر دردت چیه.

کلاغ دومی گفت: ترا به خدا کار مارا باش. روتو برم مرد.

کلاغ ما گفت: آقا این حرف ها چیه، هم بی دلیل حمله کردی، توهین هم می کنی.

کلاغ دوم گفت: تو به چه حقَی تو محدوده من پریدی و رو سر آدم من ریدی.

کلاغ ما یک نگاه به راست  و یک نگاه به چپش  انداخت، و تازه آنوقت متوجه  شد که چقدر از لانه اش دور شده است. اما باز هم خودش را ذره ای هم گناهکار نشان نداد.  از کلاغ دومی پرسید، مگر تو از کجا هستی و اینجا کجاست.

کلاغ دوم جواب  داد: من از کلاغ های اطراف آموزش و پرورش هستم و اینجا هم حوزه فعالیت ماست.

خلاصه سر شما را زیاد به درد نیاورم. دعوای این دو کلاغ به هیچ نتیجه ای نیانجامید. و به هیچ شکلی زبان همدیگر را حالی نشدند.

دست آخر کلاغ دوم گفت: ببین نوکرتم، من هیچ جوری نمی تونم تو رو حالی کنم، تنها چاره مون اینه که بپریم بریم باغ شمال، پیش سر کلاغ.

کلاغ ما پیش خودش حساب کرد: در هر حال حق با این مرتیکه هست. اگه امورات رو دست این بابا بدم کارم زاره. بهتره پیشنهادشو قبول کنم. هر چی باشه من رو سر یه آدم ریده ام و کار خیری کرده ام. و سر کلاغ زیاد هم منو تنبیه نمی کنه.

هر دو باهم پریدند و به دفتر سر کلاغ رفتند.  سر کلاغ که مسئله این دو را شنید، به فکر فرو رفت و باز هم به فکر فرو رفت. در این موقع  کلاغ دوم وقتی دید، این فکر کردن سرکلاغ خیلی  طول کشید، گفت: حاج آقا ، چه صلاح می بینید، چطوره از تهران کسب تکلیف کنیم.

ناگهان سرکلاغ عصبانی شد و رویش داد  زد: خفه شو، آن حضرت مارا اینجا نشانده اند که طوری بر سر این ملت برینیم حرف زدن به زبان مادریشان را هم فراموش بکنند. و بعد رویش را به طرف کلاغ ما بر گرداند و از اوپرسید:

 ببین پسرم، من کاری به این ندارم که کجا و رو سر چه کسی ریده ای. فقط بگو ببینم، بعد اینکه رو سر طرف ریدی برگشت و فحش داد یا نه؟

کلاغ ما جواب  داد: بلی حاج آقا، فحش داد. بعد سر کلاغ پرسید:

خوب چی گفت. اما طرف فحش خواهر و مادر داده بود و کلاغ ما  رویش نشد آنها را پیش سرکلاغ  بازگوید.  سر کلاغ  پرسید: پس بگو ببینم فحش هایش را به زبان ترکی گفت یا فارسی.

کلاغ ما جواب داد: حاج آقا، فارسی و ترکی قاطی پاطی یک چیزهایی گفت.

سرکلاغ تا این جواب را شنید به قدری خوشحال شد که گفت:

 احسنت به تو ای کلاغ جام جم. کار درست به این می گن. پسر این که واقعا اعلا شده.

 بعد رویش را به طرف کلاغ محله آموزش و پرورش برگرداند و گفت:  نگاه کن،  وقتی میرینید این شکلی برینید، طوری که زبان طرف به یک زبان قاطی پاطی تبدیل بشه. تو هم پاشو برو بیرون، نگران مباش، صبح که شد، مدرسه ها باز می شه و تا دلت بخواهد همه جا پر از کله معلمین و دانش آموزان میشه که تو رویشان برینی.