Baloncuk;

Ah Ankara,

Senin minarelerinden patlarken bir an,

Çıkan baloncuklar.

Ezanın sesinden özlemedim hiç,

Duyamadığım kokuyu,

Memleketimdeki patlamayan o,

Baloncuklardan.

Patlamiyor artık sende de onlar.

Gökyüzün senin baloncuklarla,

Dolmak istiyor.

Gönlüm sıkılıp şişiyor şişiyor,

Ayrılıp senden uçmak istiyor.

Keşke, koca bir baloncuk olsaydım.

Patlamadan önce içime sığsaydı,

Senin de çocuklarının gözlerindeki,

Duyulan bütün özlem kokusu,

Uçmak kokusu,

Tebriziminde!

Muhammed Ahmedizade

شار کؤپؤک

آه، آنکارا

سنین میناره لریندن پاتلارکن بیر آن

چیخان، شار کؤپؤک لر

اذانین سسیندن، اؤزله مدیم هیچ

ایلی یه، بیلمه دیگیم قوخو نو

اؤز شهریمده کی پاتلامایان او

شار کؤپؤک لردن.

پاتلاماییر آرتیق، سنده ده اونلار

گؤک یؤزؤن سنین، شار کؤپؤک لردن

دولماق ایسته ییر

گؤنلؤم سیخیلیب، شیشیر شیشیر

آیریلیب سندن، اوچماق استه ییر

کاشکی قوجا بیر، شار کؤپؤک اولسایدیم

پاتلامادان اؤنجه، ایچیمه سیغسایدی

سنین ده اوشاقلاریوین، گؤزلرینده کی

ایله نن بؤتؤن، اؤزلم قوخوسو

اوچماق قوخوسو

تبریزیمینده.

حباب؛

آه، آنکارا

در آن لحظه ای که

حباب های(حباب های صابون) بیرن آمده از مناره هایت می ترکند،

 ازبوی صدای اذانی که بر می خیزد

دیگر دلم برای آن بوی نا آشنای حباب های شهر مادری ام تنگ نمی شود

همان حباب هایی که نمی ترکند.

حال دیگر حباب های تو هم نمی خواهند  بترکند

آسمان تو می خواهد از آنها انباشته شود

دلم گرفته و می خواهد پر شود و بازهم پر شود

تا بیکباره از تو جدا شود

و به پرواز در آید.

 ای کاش حبابی عظیم میشدم

و قبل از ترکیدن می توانستم

تمامی هوس های پرواز و دلتنگی ها را در درونم ببلعیدم

همان هوس های پرواز و دلتنگی هایی که

 هم از چشمان کودکان تو به مشامم میرسد

هم از کودکان تبریزم.