آذوح: هم زبانان عزیز مستحضرید که سیستم آموزشی ایران در قانون اساسی و در عمل تک زبانه است. با در نظر گرفتن کثرت زبانی و ملی کشور ، این سیستم ظلمی آشکار در حق غیرفارس زبانان می باشد. سیتمی که با محروم کردن غیرفارس زبانان از جمله ترکان آذربایجان جنوبی و دیگر نقاط کشور از تحصیل به زبان مادری ، علاوه بر وقفه در تحصیل علم و دانش عملا هویت فرزندان آذربایجان را نیز نشانه می گیرد. فرزندانی که تحقیر و خودکم بینی تحمیلی و تلقینی را قبل از تحصیل علم می چشند. به آنان یاد می دهند که زبان مادری آنها (البته اگر مادرشان قبل از آنها الینه نشده باشد!) ، زبان پست، بدوی، به دردنخور، توحش و مصداق عقب ماندگی است و برای رشد و مقبولیت در سیستم حاکمه، باید هرچه زودتر بیگانه شد. خود بیگانه شده و بیگانه برتر و مقبول تر هدیه سیستم تحصیلی کشور می باشد که با شروع مدرسه جنبه رسمی به خود می گیرد. همه ما این تونل وحشت و تحقیر و از خود بیگانگی را گذرانده ایم. هرچند به تدریج به تحقیر عادت کرده و درد آن را فراموش کرده ایم، اما اثرات آن در تمام رفتارها، گفتارها و تصمیمات ما پابرجاست. خودکم بینی ، عدم اعتماد به نفس، بیگانه پرستی، عدم ثبات فکری، نداشتن روحیه اعتراض و مبارزه و ... محصولات و عوارض این سیستم تحقیر و توهین می باشد.

و اما بچه های مظلوم دیروز و پدران و مادران امروز و آینده ، وقت آن است که به این ظلم پایان داده شود. وقت ایستادگی و اعتراض است. اگر در برابر نسل های آینده و فرزندانمان احساس مسئولیت می کنیم باید بدانیم که هیچ وقت برای اعتراض زود نیست.

به عنوان زندانی سیاسی آذربایجان در اعتراض به این سیستم تبعیض و رسمیت تنها یک زبان (فارسی) در کشوراز امروز به مدت یک سال تمام مکاتبات و مکالماتم با مسئولان حکومتی را به زبان مادری ام ترکی انجام خواهم داد. بی شک این اقدام نه اولین اعتراض به عدم رسمیت زبانهای ملیتهای دیگر و نه آخرین آن خواهد بود و تا برپایی عدالت فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی و جنسیتی ادامه خواهد داشت.

لطیف حسنی