آذوح: به جز حملات هفته گذشته گروه «دولت اسلامی» موسوم به داعش به سه شهر سعودی، هفته‌های گذشته، دستکم ۴۱ تن در فرودگاه استانبول، ۲۲ تن در قهوه‌خانه‌ای در بنگلادش و ۲۵۰ تن در بغداد، در حملات این گروه کشته شدند.

روز سه‌شنبه ۵ ژوئیه، میشیل کیلو، مخالف مسیحی نظام بشار اسد، در حالی که قهوه خود را در یکی از قهوه‌خانه‌های پاریس می‌خورد، به روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز گفت: «خشم جهانی کجا است؟ سیل محکومیت‌هایی که پس از حملات تروریستی مشابه در بروکسل و پاریس روی داد، کجاست؟ در جهانی واحد، آیا کسانی که سفید، مسیحی یا غربی نیستند، انسان کامل به شمار نمی‌آیند؟»

کیلو افزود: «تمام این خشونت دیوانه وارد به دنبال یک هدف است. هدف آن خلق عکس‌العلملی شدید علیه مسلمانان و تقسیم جامعه‌های آن‌ها است».

چشم‌پوشی قدیمی

این برای نخستین بار نیست که غرب، کشتارهای روی داده در کشورهایی با اکثریت مسلمان نشین را نادیده می‌گیرد و به طور تقریبی، در برابر این حجم زیاد از کشته شدگان، بی تفاوت می‌ماند.

یکی از اهداف اصلی گروه داعش و دیگر گروه‌های اسلامگرای تندرو، ایجاد شکاف میان مسلمانان و بقیه جهان و استفاده از پدیده مهاجران مسلمان به غرب، برای نیروگیری است. در همین حال جهان، همدردی کمتری از خود برای قربانیان مسلمان حملات تروریستی نشان می‌دهد آن هم در حالی که جوامع مسلمان، بیشترین قربانیان داعش و حکمرانی وحشیانه‌اش هستند.

رزان حسن، شهروندی از بغداد، در توییتر خود نوشت: چرا هشتگ: #PrayForIraq منتشر نمی‌شود؟ کسی به ما اهمیت نمی‌دهد؟».

هیرا سعید از اوتاوا هم در تویتر پرسید: «چرا فیس بوک هیچ اپلیکشنی برای تاکید سلامت پس از حملات اخیر همانگونه که پس از حملات بروکسل، پاریس و اورلاندو انجام داد، تهیه نکرد؟ چرا شبکه‌های اجتماعی، از پرچم‌های ترکیه، بنگلادش و عراق، مملو نشد؟». او افزود: «جهان غرب بسیار منافق است».

در همین حال، مزاج جهانی، ناسیونالیستی‌تر یا دینی‌تر می‌شود؛ مساله‌ای که در رای بریتانیایی‌ها به خروج از اتحادیه اروپا و اقبال بزرگ به کمپین دونالد ترامپ نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا می‌بینیم.

خشونت‌ها، باعث ترس رو به فزونی غربی‌ها و عرب‌ها و مسلمانان شده است. این مساله باعث بحران سیاسی در خصوص مهاجران هم شد که به سود تندروهای غربی بود اروپا به دلیل جنبش‌های مخالفت با استقبال از مهاجران سوریه و عراق که از خشونت جهادی‌ها فرار کرده‌اند، در حال لرزیدن است.

سوریه و عراق، پایگاه خلافت خودخوانده گروه داعش است. این گروه حاکمیت خود را از راه تهدید به خشونت وحشتناک، بر ملت‌های مسلمان بسط داد. هزاران تن از شهروندان مسلمان این کشورها، توسط داعش کشته شده‌اند.

هنگامی که وابستگان به داعش، نوامبر گذشته، به حاضران در یک کلوپ شبانه در پاریس حمله کردند، پرچم فرانسه، نمادهای مشهور جهانی و حساب‌های کاربری شخصی در فیس‌بوک را پوشاند؛ نه تنها در اروپا و آمریکا، بلکه در سوریه و عراق هم مردم با فرانسه ابراز همدردی کردند. اما در هفته‌های گذشته، ندیدیم چنین چیزی برای سعودی، عراق، ترکیه و بنگلاش، تکرار بشود.

میشل کیلو، که سال‌ها در زندان‌های نظام اسد در سوریه بود و هم مخالف نظام اسد است و هم داعش، می‌گوید که زندگی‌اش در پاریس از نوامبر ۲۰۱۵ تغییر کرد. او می‌گوید که سخن گفتن به عربی انسان را «مظنون» می‌کند و ترس را در چشم فرانسوی‌ها با دیدن سوری‌ها می‌بیند.

کیلو مقاله‌ای هم در روزنامه «العربی الجدید» نوشته که در آن آمده است: «ناکامی در همدردی، از حملات داعش تجاوز می‌کند، گویا که جامعه جهانی، نمی‌تواند یا نمی‌خواهد کشتارهای جنگ داخلی در سوریه که با تظاهرات با خواست تغییر سیاسی آغاز شد را متوقف کند».

او افزوده است:‌ «اگر انسانیت را از دست بدهیم، اگر اجازه کشتار پنج سال و نیمه یک ملت را بدهیم آن‌‌هم پس از آن‌که همه رهبران جامعه جهانی، حمایت خود از این ملت را در حق انقلاب علیه دولتشان اعلام کردند، پس باید انتظار دولت اسلامی (داعش)‌ یا دولت‌های اسلامی دیگر با شکل‌های مختلف را داشت».

alarabia