ناشیگری فراکسیون نمایندگان تُرک در مواجهه با توطئه جریانات سیاسی رقیب- بهرام جوادی
تشکیل فراکسیون نمایندگان ترک مناطق ترکنشین مجلس شورای اسلامی کابوسی است که بلای دو جریان غالب سیاسی کشور گردیده و برخورد با این فراکسیون جهت جلوگیری از تشکیل آن یا محدود کردن قدرت سیاسی آن خواست جریانات سیاسی کشور است.
در یادداشت قبلی خود با عنوان “پشت پرده توطئه اخیر علیه ترکها با محوریت قاضی پور” به بررسی موضوع توطئه از پیش طراحیشده پرداختم و حال در این یادداشت علل این توطئه را مورد بررسی قرار خواهم داد.
نگاهی به جریانات غالب سیاسی مجلس دهم
مجلس دهم از نظر قدرت سیاسی بین دو جریان نزدیک به دولت و اصلاحطلبان که با عنوان فراکسیون “امید” شناخته میشود و فراکسیون اصولگرایان مجلس (ولایت) تقسیم گشته و دو جریان که دارای سابقه هستند مقدرات کشور را تعیین مینمایند و رقابت بین این دو جریان نیز بسیار شدید است.
انتخاب ریاست مجلس مابین آقایان لاریجانی و عارف نشاندهنده این رقابت و نتایج حاصل از آن نیز بهخوبی قدرت هریک از دو جریان را در مجلس نشان میدهد.
لاریجانی توانست با ۱۷۳ رأی در برابر ۱۰۳ رأی قدرت فراکسیون ولایت را به رخ جریان رقیب خود بکشد.
تشکیل قدرت جدید سیاسی در کشور
مردم ترک در سراسر کشور فارغ از جریانات سیاسی غالب در کشور در انتخابات مجلس دهم رأی خود را به نفع نامزدهایی ریختند که مطالبات خاص منطقهای آنان را مطرح نموده بودند و اوج هیجان در این انتخابات شهر اورمیه بود که توانست سه نامزد هویت گرا را راهی مجلس نموده و شکستی سنگین بر جریانات سیاسی اورمیه تحمیل نماید.
بعد از انتخابات حتی راهیافتگان ترکی که کمتر به مطالبات فرهنگی توجه نموده بودند نیز متوجه شدند که لازمه تداوم نمایندگی مجلس و داشتن پشتوانه مردمی بیان مطالبات منطقهای است که باعث تقویت هرچه بیشتر این جریان کشور گردیده است که از دو دهه گذشته ایجاد و اکنون توانسته است خود را در عرصه سیاسی کشور مطرح نماید.
تشکیل فراکسیون نمایندگان مناطق ترکنشین مجلس
راه یافتن کاندیداهای هویت گرا به مجلس و آشکار شدن هرچه بیشتر توان سیاسی این جریان سیاسی باعث همراهی بیشتر راهیافتگان مجلس گردیده و ضرورت تشکیل فراکسیون نمایندگان مناطق ترکنشین مجلس احساس شد که در گام نخست ۶۰ نماینده برای تحقق این مهم پیش قدم شدند. بیگی نماینده مردم تبریز در همین ارتباط در ۲۰ خرداد ماه سال جاری به خبرگزاری فارس با اشاره به برگزاری نخستین نشست فراکسیون نمایندگان ترک مجلس دهم با حضور بیش از ۶۰ نفر از منتخبین مردم، گفت: من و ۴ نفر از همکارانم از حوزههای انتخابیه تهران، اورمیه، مشکینشهر و خدابنده بهعنوان اعضای هیئترئیسه موقت این فراکسیون انتخاب شدیم.
وی همچنین در این مصاحبه نکاتی جالبی نیز بیان نموده بود: “یقین دارم فراکسیون میتواند در تصمیمگیریهای مختلف مجلس نقشی تأثیرگذار و چشمگیر داشته باشد.” و یا وی با اشاره به ۱۰۳ رأی فراکسیون امید به محمدرضا عارف در انتخاب رئیس مجلس شورای اسلامی، ابراز کرده بود: “همدلی و همراهی همکاران ترک در مجلس شورای اسلامی باعث شد آقای پزشکیان بتواند بارأی قاطع ۱۵۴ نفر از نمایندگان بهعنوان نائب رئیس اول مجلس انتخاب شود. پس از اعلام رأی آقای پزشکیان، یکی از نمایندگان شاخص فراکسیون امید به این نتیجه رسیده بود در صورت رقابت پزشکیان با آقای لاریجانی، قطعاً وی میتوانست در صندلی ریاست مجلس تکیه بزند.”
این سخنان شاید در آن مقطع زمانی مورد تحلیل سیاسیون و رسانههای آذربایجانی قرار نگرفت اما بیانگر نکته بسیار مهمی بود و آن تأثیرگذار بودن فراکسیون نمایندگان ترک مجلس است که حتی یکی از چهرههای شاخص اصلاحطلب به قدرت این جریان اعتراف نموده و افسوس خورده بود که چرا پزشکیان را بهجای عارف برای ریاست مجلس معرفی ننموده بودند تا با استفاده از آرای نمایندگان ترک عضو در فراکسیون ولایت ریاست مجلس را به دست آورند.
اما نکتهای که آن روز همگان و حتی نمایندگان عضو فراکسیون از آن غافل شدند این بود که جریانات سیاسی کشور بهراحتی قبول نخواهند کرد تا یک جریان جدید و قدرتمند سیاسی در کشور شکل گیرد و قدرت سیاسی آنها را محدود نماید و در این بین اصلاحطلبان خطر به مراتب بیشتری نسبت به اصولگرایان از جانب فراکسیون نمایندگان ترک احساس کرده و افزایش تعداد اعضای فراکسیون به ۱۰۰ نفر (به نقل از نادر قاضی پور نماینده مردم اورمیه) خواب را هر چه بیشتر برای آنان آشفته نمود چراکه آنان تنها ۱۰۳ عضو داشته و تشکیل این فراکسیون موجب ریزش اعضای آنان و تبدیل فراکسیون نمایندگان ترک به قدرت سوم مجلس میشد و همین احساس خطر باعث گردید تا دست در توطئه برند و اولین قربانی آن نیز نادر قاضی پور با توجه به شخصیت وی (در یادداشت قبل بهتفصیل موردبررسی قرار گرفت) بود تا با استفاده از فرصت بهدستآمده کلیت این فراکسیون را مورد هجمه و حمله قرار دهند تا شاید بتوانند افکار عمومی را به بهانه خطر تجزیه کشور و سو استفاده از حس وطندوستی مردم، از تشکیل چنین فراکسیون قدرتمندی جلوگیری نمایند.
اما بهراستی چرا از پیش اعضا و سیاستگذاران فراکسیون نمایندگان ترک مجلس پیشبینی چنین توطئههایی را ننموده بودند تا با اتخاذ تدابیر لازم اجازه اینچنین فتنهانگیزی را ندهند؟
مگر نمیدانستند که هیچ جریان سیاسی در جهان حاضر نیست بهراحتی جایگاه و قدرت سیاسی خود را به جریان دیگر واگذار کند؟
البته اکنون نیز دیر نشده و این توطئه، تنها توطئه اول است و در روزهای آینده توطئههای جدیدی شکل خواهد گرفت و حتی ممکن است برخی از جریان اصولگرایی نیز در توطئهها نقش ایفا کنند چراکه هرچند بیشترین ضربه را جریان اصلاحطلب از فراکسیون نمایندگان ترک میخورد ولی محدود شدن قدرت اصولگرایان نیز بهمراتب کمتر از اصلاحطلبان نیست.
میطلبد تا نمایندگان با تشکیل اتاقهای فکر و تحلیل جریانات مقابل، خود را آماده هرگونه دفاع در برابر حملات جریانات سیاسی دیگر نموده و هر چه بیشتر قدرت سیاسی خود را تثبیت نمایند.
نکتهای که همگان و حتی نمایندگان عضو فراکسیون از آن غافل شدند این بود که جریانات سیاسی کشور بهراحتی قبول نخواهند کرد تا یک جریان جدید و قدرتمند سیاسی در کشور شکل گیرد و قدرت سیاسی آنها را محدود نماید و در این بین اصلاحطلبان خطر به مراتب بیشتری نسبت به اصولگرایان از جانب فراکسیون نمایندگان ترک احساس کرده و افزایش تعداد اعضای فراکسیون به ۱۰۰ نفر خواب را هر چه بیشتر برای آنان آشفته نمود چراکه آنان تنها ۱۰۳ عضو داشته و تشکیل این فراکسیون موجب ریزش اعضای آنان و تبدیل فراکسیون نمایندگان ترک به قدرت سوم مجلس میشد و همین احساس خطر باعث گردید تا دست در توطئه برند و اولین قربانی آن نیز نادر قاضی پور بود تا با استفاده از فرصت بهدستآمده کلیت این فراکسیون را مورد هجمه و حمله قرار دهند تا شاید بتوانند افکار عمومی را به بهانه خطر تجزیه کشور و سو استفاده از حس وطندوستی مردم، از تشکیل چنین فراکسیون قدرتمندی جلوگیری نمایند.