موضوع جنگ بر سر زبان به نظر عجیب آید، ولی امری بسیار متداول است . چرا بعضی وقت ها مردم چنان به زبان مادریشان تعصب دارند که روی سخنگویان زبان های دیگر اسلحه می کشند؟چه چیزی در زبان مردم باعث تنش می شود؟

به تصور بعضی ملل زبان تنها زبان حاکم است و این امر باعث می شود دیگر زبانهای همجوار خود را ندیده گرفته و به تحقیر آن بپردازندو آن را ندید بگیرند. گاهی نیز این قوم حاکم که زور و ابزارهی متفاوت تبلیغات را در اختیار دارند و از ضعف و ناتوانی زبان متکلم خود در برابر دیگر زبان ها در آن جامعه آگاه می شوند و شوروع به مداخلات سرکوبگر می کنند.

در این کشمکش ها سلاحی که به کار گرفته می شود فراتر از الفاظ تند و زشت است.جدال های زبان ممکن است گسترش یابد و به شورش ها،جنگ ها، حتی قتل عام بکشد. در سال 1971، ستیزه بر سر زبان سهم عمده ای در جدایی بنگلاش از پاکستان داشت. ماجرا از جنبش زبان بنگالی شروع شد و به جنگی نه ماهه بر سر استقلال انجامید که طی آن سه میلیون نفر کشته شدند.

امروز، در دیگر بخش های دنیا،زبان کانون منازعات استو مشخصه ی آن تنش های مستمر و درگیری های خشونت آمیز است.

در سری لانکا، ببرهای تامیل(که زبانشان تامیلی است)چندین دهه است یز علیه دولت مرکزی در حال جنگ هستند.تازه این دولت نماینده ی اکثریت سینهالی زبان ها است، پس چگونه می شود در دیگر مناطق دنیا اقلیت با زبانهای عاریه گرفته حااکم باشند و اکثریت آن جامعه در انزوا قرار گیرند و حتی از داشتند روزنامه و کتابهای و آموزش های محلی نیز محروم گردند.

البته می دانیم که همیشه کشمکش ها زبانی الزاماً به خشونت کشیده نمی شود.ولی ممکن است سبب بروز تنش هایی شود که سالها بپاید و بر زندگی روزانه ی میلیون ها نفر اثرگذارد.

همه می دانیم که هویت و ذات ما را زبانی تشکیل می دهند که از مادران خود هدیه گرفته ایم. این زبان حسی بسیار قوی از همبستگی با کسانی به ما می بخشد که با آنان هم زبانیم و متقابلاً احساس تمایز با غیر هم زبانان.

پس تعجب ندارد که وقتی کسی به زبان مادری ما حمله می کند – یا حتی به لهجه مان – احساس کنیم که به خودمان حمله کرده است، و ما هم همان طور واکنش نشان دهیم. تبعیض قائل شدن در حق زبانی تبعیض قائل شدن در حق سخنگویان آن زبان است.

اگر به زبان من بی حرمتی کنی ، به من بی حرمتی کرده اید.