این نوشته تحلیلی است بر مقاله "" بررسی اثر توسعه صادرات بر رشد بهره­وری کل عوامل تولید استان­های تهران، اصفهان، آذربایجان شرقی و خراسان"" از جناب دکتر بیژن صفوی، که این مقاله برگرفته از رساله دکتری آقای بیژن صفوی (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب) می­باشد که به راهنمایی آقای دکتر اکبر کمیجانی (استاد اقتصاد دانشگاه تهران) در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات عالی تهران در سال 1384 انجام شده است.

....

با توجه به جایگاه آ.شرقی به عنوان توسعه یافته­ترین استان آذربایجان جنوبی در بخش صنعت ایران (البته استان آذربایجانی قزوین بحث خاص خود را دارد: رشد بیشتر صنعتی آن بیشتر به دلیل نزدیکی به مرکز و به نوعی فارسی سازی آن استان است که همین سیاست فارسی سازی برای استان زنجان که در آستانه صنعتی شدن است در حال پیاده شدن است)، وضیعت استان­های دیگر آذربایجان جای تعریف و تمجید ندارد، که مهاجرت­های مکرر تورک­ها به تهران و سایر مناطق مرکزی گویای آن است.

با جایگیری بیشتر صنایع مادر در استان­های مرکزی ایران به نوعی وابستگی تولیدی و اقتصادی برای صنایع کوچک و بزرگ مناطق قومی ایران پیش می­آید (مثل فرزند به مادر) که با گسست این وابستگی، صنایع مناطق قومی ایران توانایی ادامه حیات ندارند که نتیجه تمامی این سیاست­های آنتی فرهنگی برای غیر فارس زبانان به وجود آمدن انسان­های درجه یک (فارس) و دو (سایر قومیت­ها) در جامعه است که به نوعی در ملل غیر فارس سرخوردگی فرهنگی را هم بدنبال دارد. با این حال سیاست فعلی حکومت و طبقه روشن­فکری فارس-مرکزگرای ایران، به نوعی مانع­ شکل­گیری حرکت­های هویت خواهی مناطق غیر فارس ایران است که این حرکت­ها کلا سیستم امپریالیستی حکومت ایران را تحت الشعاع قرار می­دهد...

متن اصلی مقاله و تحلیل سیاسی از آن را می توانید از لینک زیر دریافت کنید

http://azoh.info/index.php?option=com_jdownloads&Itemid=27&view=finish&cid=289&catid=2